De Cursus 12

EERBETOON AAN EEN BIJZONDERE HOND


Het was 10 mei toen op het eind van de ochtend de telefoon ging. De mevrouw was boven. Toen ze beneden kwam liepen er wat stille tranen over haar wangen.
Ze zei tegen de meneer en mij: "De Wijze Hond is dood."

De Wijze Hond

Ik weet nog goed dat ik De Wijze Hond voor het eerst ontmoette. Ik was een maand of zeven en een druk kereltje. De winter liep op zijn eind. De meneer, mevrouw en ik reden naar de rand van een stad en in een bos achter een klooster maakte ik kennis met De Wijze Hond.
(zie 2012, januari, de cursus 2)

Voor ons heeft De Wijze Hond veel betekend. De Wijze Hond heeft mijn kennis van de hondentaal (Calming Signs) vergroot. Ze leerde mij door de manier waarop ze met me omging rustiger te zijn in de omgang. Ik luisterde altijd naar haar. Want als ik niet luisterde wilde ze niks van me weten en werd er niet tussendoor gespeeld. Dus als De Wijze Hond aangaf  'nu houden we op met spelen', ze begon dan bijvoorbeeld te snuffelen, dan hield ik ook op. Zij bepaalde en ik volgde. Ik kon haar goed verstaan. Er heerste volstrekte harmonie.

 

 

Het is niet zo dat ik De Wijze Hond heel veel heb meegemaakt. Ik bleek heel sociaal van mezelf te zijn. De eerste speurlessen is ze met ons mee geweest om haar kalmerende invloed zodat ik me kon concentreren op dat wat later mijn grote hobby zou worden: speuren!

 

De Wijze Hond werd veel ingezet bij honden die nare dingen hadden meegemaakt. Ze straalde rust en zelfvertrouwen uit. Gewoon door wie ze was; haar karakter, haar manier van omgaan.
Heel veel 'probleemhonden' en hun eigenaren zijn zich dankzij haar beter gaan voelen.

Toevallig of niet. Net die ochtend van de tiende mei had de mevrouw het met iemand gehad over de invloed die docenten en onderwijzers op een mens kunnen hebben. Als je te maken hebt met een bevlogen docent zo zei de mevrouw, kon zelfs het vervelendste vak boeiend worden.

Het is niet iedere hond gegeven een oudere stabiele hond om je heen te hebben terwijl dat heel belangrijk is en tegelijkertijd zo logisch. Immers, een hond is anders dan een mens.
En hoeveel een mens ook voor je doet; ze zijn geen honden. De invloed van De Wijze Hond heeft mij mede gemaakt tot wie ik nu ben. En daar wil ik haar voor bedanken.

 

 

 

Toch was De Wijze Hond geen 'Brave Hendrik'. Ze hield van een geintje en af en toe ging ze er van tussen. De zinnen verzetten, om een tijdje later weer op te duiken. En dat brengt me op het volgende alvorens verder te vertellen over De Wijze Hond. 

 

 

 

De Wijze Hond

 

 

 

Keuzes maken

 

Mensen denken er niet zo veel bij na maar wij honden hebben niet veel te kiezen. De mensen bepalen waar we wanneer naar toe gaan, hoe laat we eten etc. En wij passen ons daaraan aan. Dit wil niet zeggen dat wij honden niet in staat zijn keuzes te maken! Dat kunnen wij wel en sterker wij vinden het leuk om ook eens iets te kiezen te hebben. Dit wetende mag ik meestal 's avonds de route bepalen die we lopen. IK kies of we naar links gaan of naar rechts en op welk moment. Daarnaast heb ik op de speurcursus geleerd te kiezen uit verschillende voorwerpen waarvan de voorwerpen die ik uitgekozen heb verstopt worden. Waarna ik ze opspoor.

Omdat de meneer weet dat ik in staat ben keuzes te maken (en andere honden dus ook) heeft hij onderstaande fotoreeks gemaakt. Dit om te laten zien dat ik heel methodisch te werk ga, me kan beheersen om de juiste keuze te maken. De botjes (toevallig hadden we er veel in huis) zijn bullepezen; mijn favoriete botje. Het is niet iets wat we dagelijks doen en nooit eerder met zoveel! botjes:

 

                                                           Heen:

 

 

 

 

 

 

 

 

En weer terug:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                          Nummer 3 is het geworden:

De Wijze Hond heette natuurlijk in het dagelijks leven niet De Wijze Hond. Wij hebben haar zo genoemd omdat ze zowel de meneer, de mevrouw en mij veel geleerd heeft, onder andere over de omgang van honden met elkaar. Mede door haar zijn de meneer en de mevrouw honden heel anders gaan bezien en kunnen ze een deel van de signalen 'lezen' die honden naar elkaar maar ook naar mensen uitzenden.

 

In het dagelijks leven heette De Wijze Hond: Mazzel. Dat kwam zo. Hieronder is haar verhaal beschreven door de mevrouw van De Wijze Hond.

 

De Wijze Hond/Mazzel

 

 

 

Mazzel, een Turkse Schone en hond van de straat. Zachtaardig en vrijheidslievend. Wat hadden wij haar lief.
Bijna 13 jaar geleden kwam ze met me mee naar Nederland. Ongeveer anderhalf jaar oud. Mazzel wist precies wat ze wilde en hoe het voor elkaar te krijgen. Net een paar dagen bij ons, klom ze over de bijna 2 meter hoge tuinmuur om de buurt te gaan verkennen en vooral om een bezoek te brengen aan de keuken van het verzorgingstehuis, de snackbar en de studentenflats, zoals ze nog vaak zou doen. Een paar uurtjes later zat ze weer keurig te wachten voor de voordeur. Een hond als een kat. En met dezelfde soepelheid sprong ze met haar panterpoten op tafel of de vensterbank om de wereld beter te kunnen observeren. Uit logeren beviel haar niet: ze wist de weg naar huis zelf wel weer te vinden. En onze sterke Turkse herder Midas was ze gewoon te slim af: als hij met een lekker bot tussen de voorpoten lag, ging ze over zijn grote kop heen staan om er vervolgens langzaam op te gaan zitten. Dan keek Midas verbaasd naar boven wat daar gebeurde. Dat was dan het moment waarop Mazzel zijn bot pakte. Weg was Mazzel en weg was het bot. Niet onzeker en murw gemaakt door commando's en correcties was ze op straat in Turkije al uitgegroeid tot een zelfverzekerde hond die eigen keuzes kon maken. En ze koos voor ons en wij voor haar. Dat was geluk, dat was Mazzel.

 

 

 

 

 

Dag Wijze Hond