Van Alles Wat 3

Even Bijpraten

 

Het voordeel van 'Van Alles Wat' is dat ik me niet aan één onderwerp hoef te houden en we zo op deze manier even kunnen bijpraten.

De Wijze Hond:
Laatst vroeg iemand me hoe het toch met de 'Wijze Hond' ging. Ik had melding gedaan van de zomer dat ze heel erg ziek was. En besefte door deze vraag dat ik daar niet meer op teruggekomen ben.
Nou, ik kan vertellen dat 'de Wijze Hond' weer beter is. En geloof me, daar zag het van de zomer niet naar uit. Ze is nog niet helemaal de oude maar wel zo goed als. Gelukkig!




de Wijze Hond

Kindervriend:
In ons land verbleef een tijdje een oude man. Dat schijnt hij elk jaar te doen. Ik heb hem niet persoonlijk ontmoet maar heb hem wel regelmatig langs zien varen over de rivier. Zijn boot, steeds een andere, was versierd met vele vlaggetjes. De meneer en de mevrouw vertelden me dat de oude man op zijn eigen verjaardag cadeautjes geeft aan kinderen. Dat vind ik zeer fideel van de oude man.
Net als ik, vind hij kinderen blijkbaar erg leuk.
Waarom ik kinderen zo leuk vind? Ze lijken op honden. Uiterlijk niet natuurlijk maar van binnen wel. Jonge kinderen kijken, net als wij honden, niet naar hoe iemand er uit ziet. Het maakt ons niet uit of iemand mooi of lelijk is. Wat voor beroep iemand heeft en of de persoon ziek of gezond is. Honden en kinderen kijken rechtstreeks naar iemands 'hart'. Wij voelen of het een goed leuk persoon is.
Ik speel graag met kinderen en zij spelen graag met mij.

Een Bijzondere wandeling:
Het was een zondagmiddag. 'Kijk', zei de mevrouw, 'er trekt nevel op uit de tuin. Dat heb ik niet vaak gezien. Laten we naar de rivier gaan.' Het was het eind van de middag. 's Ochtends had het veel geregend. Bij de rivier gekomen zagen de meneer, de mevrouw en ik de nevel overal opkomen. Vanuit de velden en ook de rivier begon te dampen. Ik weet niet wat schoonheid is. Ik heb wel gevoel voor sfeer. Wat me opviel was dat de mensen die we tegenkwamen allemaal 'stil' waren. Ze praatten niet veel met elkaar. De mensen keken. En voelden zich opgenomen in een spookjesachtige sfeer van een bijzondere schoonheid die stil maakt. Ik liep los. Dat mag daar niet. Soms zijn we burgelijk ongehoorzaam. Het was fijn vrij te lopen terwijl alle mensen die we tegenkwamen dezelfde rust uitstraalden. Overweldigd waren door de schoonheid van de natuur. De foto's geven een impressie, niet meer dan dat maar ze geven een idee van een bijzondere wandeling.

De Kapper:
Mijn vriend Quinzi was op bezoek. Hij zag er keurig uit. Hij vertelde me dat hij bij de trimster was geweest. Ik keek de meneer en mevrouw vragend aan. 'Nee', zeiden ze, 'jij hoeft niet naar de kapper al zijn er misschien wel Tollers die dat doen. Wij borstelen je. We halen de bossage/wildgroei achter je oren weg. We zorgen dat het haar tussen je pootjes geknipt wordt (het wordt weer eens tijd). Af en toe plukken we de dode haren op je oren maar niet te vaak want we vinden dat je er dan erg braaf uit ziet; 'on Bjorks'. Quinzi heeft een andere vacht. Hij moet geplukt worden. Jij hebt gewoon de kapper aan huis.'  Tja....

Quinzi

'Bjork waar ben je?'
'In de huiskamer'
'Wat ben je aan het doen?'
'Gewoon, plezier aan het maken!'

De eerste sneeuw...

Kerst inkopen

 

 

 

Omdat we sinds de zomervakantie nog maar 2 x per maand iets op het blog zetten (op de 1ste en rond de 15de van de maand) wil ik mijn volgers, al is het nog een beetje vroeg, alvast fijne feestdagen wensen en alle goeds voor het komend jaar. Mede namens de meneer en de mevrouw.
                                                                                                      BJORK

De Cursus 10

DE ROLLEN ZIJN OMGEDRAAID

Misschien is de titel van dit stukje 'de rollen zijn omgedraaid' wat verwarrend. Ik zal het even uitleggen. Want ik heb na zitten te denken. Toen ik als pup bij de meneer en de mevrouw kwam wonen was alles nieuw voor me. De mensen, het huis, de tuin, de geuren, alles. Je kunt als hond dan twee dingen doen. Of je besluit de mensen waar je bij woont te vertrouwen en er van uit te gaan dat ze het beste met je voor hebben óf je vertrouwt ze niet. Ik besloot het eerste te doen en op de meneer en de mevrouw te vertrouwen. Ik ging en ga waar zij gaan.

Nu ik bij het speuren verder ben zijn 'de rollen omgedraaid'. Niet dat de meneer en mevrouw zich in het bos voortbewegen met de neus aan de grond, nee dat niet. Maar wat is het geval... De afstanden worden groter en groter. Hadden de meneer en de mevrouw voor de zomer nog wel enigszins het idee waar de begeleidster verstopt zat, nu weten ze dat niet meer. En dus ben ik degene op wie ze moeten vertrouwen. Zonder mij zouden ze verdwalen, mogelijk het bos niet meer uitkomen. Nee, dat is wat overdreven maar ik weet zeker dat ze de begeleidster niet zouden vinden zonder mijn hulp! Het is een fijn gevoel dat de meneer en de mevrouw bij het speuren volledig vertrouwen op mij en mijn neus.
Dat ze weten dat ik ze breng naar de plek waar de begeleidster verstopt zit. Een hond heeft graag een taak en ik zie dit als de mijne.

taak volbracht: de begeleidster is opgespoord

Zoals gezegd, de afstanden worden groter en groter. Dwars door het bos. Laatst heb ik iets gedaan wat heel goed was volgens de begeleidster. Zij snapt en weet veel meer dan de meneer en de mevrouw. In ieder geval wat speuren betreft.
Laat ik het zo zeggen. De meneer en de mevrouw vinden het al geweldig dat ik de begeleidster überhaupt vind. Maar soms vertelt de begeleidster dan nog wat meer waardoor de meneer en mevrouw het helemaal geweldig vinden. Laatst volgde ik het spoor van de begeleidster en toen ik haar vond vertelde ze de meneer en mevrouw dat het heel knap was wat ik had gedaan. Er liepen daar namelijk drie ! sporen van de begeleidster. Het eerste spoor toen we van de auto het bos in liepen, een tweede spoor toen we een pad nog een keer gekruisd hadden en het derde spoor dat ik moest volgen om haar te vinden toen ze zich verstopt had.
Voor mij was het logisch, ik had het meest 'verse' meest recente spoor genomen. 'Wonderbaarlijk', hoorde ik de mevrouw zeggen, 'wij denken daar helemaal niet over na dat er oude en nieuwe sporen door elkaar kunnen lopen en dat Bjork dan uit zichzelf weet dat hij het meest recente spoor moet volgen...ik vind het ongelooflijk.'

opperste concentratie

Hieronder foto's van de Treat Tree. De begeleidster versiert dan een omgevallen boom met lekkers. Ik zet mijn neus in en word snel beloond. Ik moet er wel wat voor doen natuurlijk. Het wachten/blijven voor ik aan een opdracht mag beginnen gaat me steeds beter af. Ik leer zelfcontrole.

Boomstammen op:

En boomstammen af:

Was het voor de zomer nog zo dat ik bij een Zoek Opdracht één voorwerp moest vinden, nu zijn dat er drie. Maar daar vertel ik een andere keer meer over!