De Cursus 10

DE ROLLEN ZIJN OMGEDRAAID

Misschien is de titel van dit stukje 'de rollen zijn omgedraaid' wat verwarrend. Ik zal het even uitleggen. Want ik heb na zitten te denken. Toen ik als pup bij de meneer en de mevrouw kwam wonen was alles nieuw voor me. De mensen, het huis, de tuin, de geuren, alles. Je kunt als hond dan twee dingen doen. Of je besluit de mensen waar je bij woont te vertrouwen en er van uit te gaan dat ze het beste met je voor hebben óf je vertrouwt ze niet. Ik besloot het eerste te doen en op de meneer en de mevrouw te vertrouwen. Ik ging en ga waar zij gaan.

Nu ik bij het speuren verder ben zijn 'de rollen omgedraaid'. Niet dat de meneer en mevrouw zich in het bos voortbewegen met de neus aan de grond, nee dat niet. Maar wat is het geval... De afstanden worden groter en groter. Hadden de meneer en de mevrouw voor de zomer nog wel enigszins het idee waar de begeleidster verstopt zat, nu weten ze dat niet meer. En dus ben ik degene op wie ze moeten vertrouwen. Zonder mij zouden ze verdwalen, mogelijk het bos niet meer uitkomen. Nee, dat is wat overdreven maar ik weet zeker dat ze de begeleidster niet zouden vinden zonder mijn hulp! Het is een fijn gevoel dat de meneer en de mevrouw bij het speuren volledig vertrouwen op mij en mijn neus.
Dat ze weten dat ik ze breng naar de plek waar de begeleidster verstopt zit. Een hond heeft graag een taak en ik zie dit als de mijne.

taak volbracht: de begeleidster is opgespoord

Zoals gezegd, de afstanden worden groter en groter. Dwars door het bos. Laatst heb ik iets gedaan wat heel goed was volgens de begeleidster. Zij snapt en weet veel meer dan de meneer en de mevrouw. In ieder geval wat speuren betreft.
Laat ik het zo zeggen. De meneer en de mevrouw vinden het al geweldig dat ik de begeleidster überhaupt vind. Maar soms vertelt de begeleidster dan nog wat meer waardoor de meneer en mevrouw het helemaal geweldig vinden. Laatst volgde ik het spoor van de begeleidster en toen ik haar vond vertelde ze de meneer en mevrouw dat het heel knap was wat ik had gedaan. Er liepen daar namelijk drie ! sporen van de begeleidster. Het eerste spoor toen we van de auto het bos in liepen, een tweede spoor toen we een pad nog een keer gekruisd hadden en het derde spoor dat ik moest volgen om haar te vinden toen ze zich verstopt had.
Voor mij was het logisch, ik had het meest 'verse' meest recente spoor genomen. 'Wonderbaarlijk', hoorde ik de mevrouw zeggen, 'wij denken daar helemaal niet over na dat er oude en nieuwe sporen door elkaar kunnen lopen en dat Bjork dan uit zichzelf weet dat hij het meest recente spoor moet volgen...ik vind het ongelooflijk.'

opperste concentratie

Hieronder foto's van de Treat Tree. De begeleidster versiert dan een omgevallen boom met lekkers. Ik zet mijn neus in en word snel beloond. Ik moet er wel wat voor doen natuurlijk. Het wachten/blijven voor ik aan een opdracht mag beginnen gaat me steeds beter af. Ik leer zelfcontrole.

Boomstammen op:

En boomstammen af:

Was het voor de zomer nog zo dat ik bij een Zoek Opdracht één voorwerp moest vinden, nu zijn dat er drie. Maar daar vertel ik een andere keer meer over!