donderdag 15 november 2012

Tika, mijn zusje 4

WEER ZIEN




Bjork
 

En opeens was ze er weer. Tika, mijn zusje. Ik kan nog steeds zusje zeggen omdat ze net iets kleiner is dan ik. En verfijnder. Een echte dame. Met puberstreken... net als ik...
Eerlijk  gezegd had ik me wat zorgen gemaakt. We waren laatst iemand tegengekomen met een meisjes toller. Dit teefje was even groot als ik. De persoon die bij het teefje hoorde vond me klein voor een reu. Of eigenlijk zei ze 'Ik ken veel grotere reuen'.
Ik kreeg het gevoel dat ik een 'onderdeurtje' was. Wat op zichzelf helemaal niet erg is volgens de meneer en mevrouw, als je maar 'groot van geest' bent. Wat dat dan ook moge zijn.

Bjork


Omdat we niet zo veel tollers kennen hebben we weinig te vergelijken. De enige reu die we wel eens ontmoeten is kleiner dan ik (mijn schofthoogte is 52 centimeter) en een teefje dat veel kleiner is dan ik ben. En nu hou ik er over op want ik ben wie ik ben en dat is dat. Punt.



 
 

Tika dus. Ze kwam en had haar familie meegebracht, ze waren op terugtocht naar België. Het was een heel fijn weerzien. Met allemaal. Jammer dat de meneer er niet bij was maar dat zal voor een andere keer zijn.


links Bjork, rechts Tika

Tika en ik zagen elkaar en waren direct aan het spelen. Alsof er geen half jaar tussen onze vorige ontmoeting zat. Alsof we niet ouder en gegroeid waren. We lijken nog steeds op elkaar maar het verschil tussen reu en teefje is goed te zien, volgens de mensen. Dat interesseert me eigenlijk allemaal niet, wat van belang is is dat we het goed kunnen vinden met elkaar en lekker hebben gespeeld.


links Bjork, rechts Tika


Ook zijn we op een gegeven moment weer aan het 'praten' geslagen. Hele verhalen houden we en de mensen vinden dat zo raar. We kakelen er op los. We praten volgens de mevrouw op een geluidsniveau alsof we in een kroeg zitten, alsof we de boel moeten overstemmen. Wat misschien wel waar is, het ging steeds harder qua geluid. Natuurlijk vroegen de mensen zich weer af waar we het over hadden en natuurlijk zeg ik dat lekker niet. Een mens, en ook een hond, heeft recht op geheimen. Zo denk ik er tenminste over.



links Bjork, rechts Tika

Tika is leuk. Het is fijn dat we nog deel uitmaken van elkaars leven.



links Bjork, rechts Tika
 
 
 
 

De foto's van Tika en mij samen zijn gemaakt door de mevrouw van Tika.
Meer lezen over Tika's vakantie: http://www.tollertika.blogspot.com/




links Bjork, rechts Tika


Sinds Tika geweest is heb ik geen last meer van 'het onderdeurtje gevoel'. Eerlijk gezegd heb ik de indruk dat Tika me nogal stoer vond!


Bjork 'de stoere'


donderdag 1 november 2012

Verkennen 8

HEERLIJK HERFST




 
 
 
 
Toen het in de zomer een paar dagen verzengend heet was hoorde ik de mevrouw soms ineens zeggen:
"De herfst zal schitterend zijn" (naar de titel van een boek van
Jan Siebelink).  Er was een groot verlangen naar herfst in haar.
De meneer en ik houden ook van de herfst. Dus we genieten volop. Dit is ons seizoen!
 
 
 
 
 
 
 
 
'Voel je het Bjork', zei de mevrouw, 'het getintel in de lucht'.
 'Zie je de klaarheid van het licht'.
Ja, ik zie, voel en ruik het. Maar soms zie je ook helemaal niks. Dan hangt er nevel over de rivier en af en toe dichte mist. Geluiden worden dan gedempt en stilte overheerst.
 
 
 
 
We rennen door bladeren. We maken de tuin winterklaar.
Ze hadden gedacht dat ik een bladblazer eng zou vinden.
Niets is minder waar. Ik heb er evenveel plezier mee als met de maaimachine. Het ding blaast me van de sokken en ik vind dat lekker!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Het is een herfst die zowel heel zonnig is als heel koud. Maandag 22 oktober stonden we op de hei met 20 graden celcius en zaterdagochtend de 27ste liep ik met min 3 graden met de mevrouw langs de rivier.
 
 
 
 
  
 

 
 
Ook in mijn geliefde Tollerland is de herfst nu te zien.
De bomen kleuren licht en verliezen blad.
Charlotte, mijn mensenvriendinnetje, was meegegaan met de meneer en mij en daarom hadden we de frisbee meegenomen.
Als ik met de meneer en mevrouw ben wandelen we daar. Met Charlotte heb ik lekker gespeeld.
 
 
 
Charlotte gooit de frisbee
 
 
 
 
Ik haal hem op...
 
 
 
Tot ik er moe van ben...
 
 
Ik heb geboft. Mijn dorp wordt omringd door hei, water en bos.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
In ons bijkeukentje hangt op het prikbord een kaartje met wijsheden over het leven.
Tenminste, het zijn wijsheden die de mevrouw aanspreken.
Dit is er één van:
 
                                            ' Rake a big pile of leaves every fall
                               and jump in it with someone you love'
 
 
 
 En dat is precies wat we doen. Ik kan het iedereen aanraden!