Dit is een 'Zomaar Wat' berichtje. Of een 'Van alles Wat' berichtje; zo zou je het ook kunnen noemen.
Indy is in hoogte zo'n beetje uitgegroeid en wordt op sommige momenten ook wat meer volwassen in gedrag. Let wel; op momenten! Ze is nog steeds een onstuimiger puber en woont nu ongeveer een half jaar bij ons.
Ze heeft ontdekt dat ze kan blaffen. Op sommige vlakken heeft ze meer lef dan ik. Ik kijk de kat uit de boom, zij stort zich er op. Zonder nadenken. Af en toe trekt ze me daarin mee. Lezers die dit blog al lang kennen weten dat ik een voorliefde heb voor theedoeken en papier. En laat Indy dat laatste nou ook aantrekkelijk vinden... Zo kwam het dat we een bepaalde reclame voor toiletpapier hebben nagespeeld. De meneer en mevrouw deden alsof ze het helemaal niet grappig vonden maar ondertussen zaten ze te stikken van de lach. Dat hadden Indy en ik heus wel door!
Indy kan dus blaffen heeft ze ontdekt. Soms staan we in het donker (de dagen zijn maar kort tenslotte) in de tuin en slaat ze aan. Meestal is het grote flauwekul en ga ik er niet op in. Soms heeft ze echter gelijk en laat ik mijn stem ook horen. Als ik dat doe gaat Indy snel achter me staan want het blijkt dan menens te zijn en blijkbaar ziet ze mij dan als haar held. Wat best een leuk gevoel is moet ik zeggen.
De kleurenpracht is verdwenen. We hebben gebruik gemaakt van afgevallen bladeren want daar kun je prima in speuren.
En nu is er geen blad meer aan de bomen te bekennen.
De meneer en mevrouw vragen me soms rekening met Indy te houden. Of beter met het stadium puberteit en ontdekken van de wereld waarin zij zit. Zo kwam vorige week Sinterklaas weer in ons dorp aan. Er gaat een hoop getoeter aan vooraf en ik blaf dan meestal. De mevrouw keek me na de eerste keer blaffen aan en vroeg, via haar vinger voor haar mond te houden, of ik stil wilde zijn i.v.m. met Indy. Ik heb me ingehouden en niet meer geblaft en dus blafte Indy ook niet naar Sinterklaas. Zo gaat dat blijkbaar met opvoeden....
Bepaalde zaken neemt ze van me over. Bijvoorbeeld dat ik niet naar boven ga en zij doet dat dus ook niet. Maar andere dingen krijg ik niet aan haar verstand gepeuterd. Om maar iets te noemen; dat ik niet de hele dag zin heb dat ze in mijn oren zit te likken.
Er zijn momenten dat we Indy achter het behang willen plakken en soms lachen we ons kapot om haar. De meneer zei: ' Indy zorgt er voor dat we niet vastroesten' en daar heeft hij wel een punt.
We zijn nogal gek op haar.
Indy en ik hebben een gezamenlijke activiteit. Nou ja, eigenlijk is het meer inactiviteit. Dan hangen we samen gezellig over de bank de wereld te bezien. Dat doen we meestal als we net wakker zijn. We moeten dan nog een beetje op gang komen....
Mijn andere uitkijkplek daar heeft ze niks aan. Ze is wat kleiner dan ik en ik kan net uit het raam kijken in de keuken. Zij niet, hoewel..... Zij verzint haar eigen oplossingen....
Fijn weekend gewenst. Mede namens de meneer, de mevrouw en Indy! We gaan brokjes eten!
