De cursus 8

DE CLOWN UITHANGEN

Naast het speuren ben ik ook nog steeds op de 'gewone' cursus. Er zijn wel wat veranderingen opgetreden. Omdat ik een paar keer had laten zien dat ik de oefeningen beheerste ben ik sinds een maand of twee, drie in een andere groep geplaatst. Het leuke is dat daar honden bij zitten die alles kunnen, ze zijn al twee jaar en ook al zo lang op les. De mensen van die honden vinden het gewoon leuk om iets met hun hond te blijven doen en zo zeggen ze, je leert er toch steeds weer wat van.
Het minder leuke was dat ik mijn vriend Mats moest achterlaten.

Op een dag stonden er bij de cursus ineens rare dingen in het veld. Een soort tunnel, rechtop staande stokken vlak bij elkaar en drie dwarsliggende stokken in een houder. De bedoeling, zo bleek, was dat je door die tunnel ging, over die stokken sprong en 'in' en 'uit' door de rechtopstaande stokken liep.
Samen met de mevrouw lukte het me prima om over die stokken te springen. Samen met de meneer lukte het me niet. Andersom bij het 'in' en 'uit' lopen deed ik het goed samen met de meneer en niet met de mevrouw. Waarom? Geen idee.

Het was de bedoeling dat ik door de tunnel ging. Nu wordt er over ons Tollers gezegd dat wij heel wel in staat zijn om zelf oplossingen te verzinnen en dat die soms anders zijn dan dat de mensen bedacht hadden...
Het was zo logisch als wat. In plaats van dóór de tunnel ging ik er om heen, zo kwam ik ook bij de meneer, al lag hij half in die tunnel vreselijk zijn best te doen mij te verleiden via die weg bij hem te komen. Niet dus!

Bij een andere les was ik alleen met de mevrouw. De meneer was werken. Zo gauw de mevrouw en ik het veld op liepen heeft ze iedereen gewaarschuwd. Ze zei: 'Hij is zo gek als een deur'. Ze bedoelde mij! Persoonlijk vind ik deuren vrij statische dingen, ze gaan alleen open en dicht en daar heb je alles mee gezegd maar het zal wel weer zo'n menselijke uitdrukking zijn.
'Of het de wind is (het waaide al twee dagen flink) of de pubertijd', zei ze, 'ik weet het niet maar er is geen land mee te bezeilen'...
De rest van de cursisten zeiden dat ze het niet erg vonden. Ook toen ik geen oefening goed deed, de boel zat op te klooien en de clown uithing. Het stak de andere honden aan. Ook een anders heel rustig hondje ging ineens gek doen en pubergedrag vertonen.
Niemand werd boos, het was een chaotische les en de mensen hebben verschrikkelijk gelachen.
En wij honden, wij hebben ook een hoop lol gehad!

Klooien

Los volgen, niet dus

Toen de mevrouw en ik een oefening deden aan de ene kant van het veld smeerde ik hem naar de andere honden die aan de overkant van het veld stonden.
De mevrouw riep mijn naam en maakte het gebaar voor 'kom'.
En hoewel ze het niet verwacht had liet ik de honden de honden en stoof het veld over, als een lichtflits schoot ik naar haar toe. 'Fantastisch', hoor ik de cursusleidster zeggen.
En de mevrouw? In haar hele wezen kon ik voelen dat ze mateloos trots op me was en dat dit de goedmaker was voor een les vol geklooi.
Op weg naar huis zei ze tegen me dat ze dit eigenlijk de enige belangrijke oefening vindt; dat ik kom als ze me roepen. Ze zei dat het zo mooi is om te zien als ik zo hard als ik kan op haar af ren. Dat het lijkt alsof er een witte lijn over het veld gaat, alsof je alleen de witte bles op mijn kop nog ziet.

Omdat er hier al veel mensen vakantie hebben werden de groepen afgelopen keer samengevoegd.
Helaas was er om het veld iemand met een bosmaaier aan de gang en ik vind dat een naar geluid.
Ik kon me niet goed concentreren daardoor. Toch, de ja/nee oefening ging prima evenals 'kom' (ik schoot weer over het veld) en de aandachtsoefening. Bij het speurspelletje had ik het etui dat kwijt was weer snel gevonden. Maar ja, speuren is mijn hobby tenslotte.

Aandachtsoefening terwijl als afleiding de andere honden om me heen lopen

Vrijage op het veld

Zomerstop bij de cursus. Een welverdiende vakantie.

Verkennen 6

BEESTENBOEL


'Weet jij iets', vroeg de mevrouw op onze ochtendwandeling, 'iets voor het blog?'
Ik liep een beetje na te denken maar kon niks verzinnen.
'Dat is voor het eerst Bjork, na 40 stukjes. Ze kwamen zo maar aanwaaien en nu weten we dus niets.'
Tot dat...
We waren 's avonds aan het speuren toen ik ineens geconfronteerd werd met ruiters te paard.
Zo is dit stukje toch komen aandraven, om het zo maar te zeggen. Met dank voor de foto's die ter beschikking zijn gesteld door anderen.

Bjork maakt kennis met 'loslopende' paarden.

Suus en Fien, onze kippen, wilden nu het toch over andere beesten gaat, ook op het blog. Ze zijn van mening dat ik een veel te grote plaats opeis. Mijn verhouding met Suus en Fien is moeilijk te omschrijven. Zij zijn er en ik ook. Soms staan we bek aan snavel. Alle drie houden we van komkommer en appelschijfjes. En daar is het wel zo'n beetje mee gezegd, geloof ik. Het zijn de eerste dieren waar ik kennis mee maakte.

De uitdrukking 'Er als de kippen bij zijn' is ook van toepassing op mij

De meeste volwassen honden kunnen prima overweg met andere dieren. Zelfs als ze er nooit kennis mee hebben gemaakt. Toch is het goed om een jonge hond op een rustige en geleidelijke manier kennis te laten maken met andere beesten.

'Vreemde vogels..'

Even 'De kat uit de boom kijken'

Mijn nieuwsgierigheid is groter dan mijn angst.

Het is niet zo dat die kennismaking met andere dieren in de eerste drie maanden van ons leven plaats moet vinden of zelfs in het eerste half jaar.

Mechelaar Noa ontmoet voor het eerst schapen

Hoewel wij ons hele hondenleven kunnen wennen aan de wereld om ons heen (socialisatie) is het voor een jonge hond wel veel gemakkelijker dan voor een oude hond.
Het is belangrijk ons te laten wennen aan nieuwe situaties, kinderen, geluiden etc. maar wij waarderen het als dit op een rustige manier gebeurt omdat als wij 'overprikkeld' worden we juist angst kunnen ontwikkelen. Vergelijk ons met kleine kinderen, hun hersenen kunnen teveel prikkels ook niet verwerken. We hebben behalve kennismaken met de wereld ook onze rust hard nodig!

Wij honden waarderen de weg der geleidelijkheid.  (foto: Gerd Kohler)

           Stapje voor stapje dichterbij. (Foto: Gerd Kohler)

Forceer ons niet, probeer in het geval we angstig worden het een andere keer opnieuw.
Zo raken we op een rustige manier vertrouwd met de schepselen om ons heen en gaan we ze gewoon vinden.

 (Foto: Gerd Kohler).

Anders dan die gekke gevleugelde dieren hebben onderstaande beesten mijn belangstelling maar vind ik ze niet extreem interessant.

Genoeg gezien, laten we verder wandelen...

Door ons met beleid te socialiseren krijgen wij zelfvertrouwen. Waardoor wij ook in nieuwe situaties rustiger reageren.

In onze groei van pup naar volwassen hond kent ons leven angstfases. In zo'n fase is het prettig als we niet onder druk worden gezet maar ons juist een veilige haven wordt geboden.

Naast al die andere dieren gaat mijn belangstelling natuurlijk vooral uit naar mijn soortgenoten.

Kennismaken

Op zijn tijd nodig ik dan ook een paar kameraden thuis uit als het lekker weer is om in de tuin te spelen. Behalve bekenden zijn het ook mensen die we eigenlijk niet kennen. We kennen ze doordat wij, de honden, elkaar leuk vinden. De mevrouw voorziet de mensen die bij de honden horen van koffie, voor ons is een gevulde waterbak genoeg.

Een tip of nee, eigenlijk is het een verzoek. Wij honden vinden het prettig als wij ook op z'n tijd onze eigen gang kunnen gaan. En op eigen wijze de wereld kunnen verkennen. Tegenwoordig, nu ik minder in gevaarlijke planten hap, ben ik vaker alleen in de tuin. En doe mijn ding. Een beetje kijken wat er langs komt, een beetje struinen, wat snuffelen, even langs Suus en Fien, spelen met een hommel, naar binnen lopen om te kijken wat daar gebeurt, etc. En als de schuurdeur dan ook nog open staat is het helemaal een feestje; daar staan namelijk machtig interessante dingen.
Hoe fijn ik het ook vind om samen met de meneer en de mevrouw te zijn, soms is het ook prettig om met mezelf te zijn!

Filmpje 6

Ik ben het eens met de bovenstaande tekst van 'Loesje' en met mij vele andere honden!

De Cursus 7

SPEURZIN OF DE ZIN VAN SPEUREN

Bjork, na het speuren...

'Waarom', vroeg de mevrouw, 'moet een hond aan de lijn blijven als hij een mens opspoort en hoeft dat niet bij een zoekopdracht of wanneer er iets 'kwijt' is?'
Het antwoord van de begeleidster was zo voor de hand liggend dat de mevrouw zich een beetje dom voelde.
Een hond blijft aan de lijn bij het zoeken naar een persoon omdat als een hond daadwerkelijk ingezet wordt een vermist persoon te vinden, de hond een begeleider naar die persoon moet leiden. Als mens kun je je hond niet bijhouden als je hem zou loslaten en het resultaat zou zijn dat je hond bij de vermiste persoon zit, maar jij geen flauw idee hebt waar te zoeken. Hond en vermist persoon zijn dan beiden vermist...

Bjork, wachtend op het woord 'spoor' waarna hij overgaat op het zoeken van een verstopt persoon. De enige aanwijzing die hij krijgt is het ruiken aan iets wat toebehoort aan de te vinden persoon, verder is het aan Bjork zelf.

Ik heb altijd zin in speuren. Het verzet de zinnen. Ik ben heel geconcentreerd bezig en na afloop van een speurles ben ik moe maar heel voldaan en ontspannen.
Ik ben een gewone jonge hond. Ik speur voor mijn plezier.
Van de begeleidster hebben we foto's gekregen van andere honden die bezig zijn met speuren. Waarvoor onze dank! We dachten dat het leuk zou zijn om ook eens andere honden in actie te laten zien.

Sophie (Irish Softcoated Wheaten Terrier)

Balou (Mengelmoes)

Speuren is ook heel goed voor honden met een gedragsprobleem. Het neuswerk is heel belangrijk. En wel hierom: het gebruik van onze neus kost onze hersenen veel energie en zo worden wij op een gezonde manier moe. Het werkt ontspannend. Dit is belangrijk omdat stress samen met gezondheidsproblemen één van de belangrijkste oorzaken is van gedragsproblemen bij honden.

Sophia (Teckel)

Ons zelfvertrouwen groeit door succes bij de oefeningen én omdat het initiatief zoveel mogelijk bij ons, de hond, zelf wordt gelaten. Bij deze manier van speuren mogen wij zelf blijven nadenken. En dat is heel wat anders dan bijvoorbeeld het commando 'zit' opvolgen. Wij honden zijn echte overlevers en kunnen prima zelf denken. Dat weten veel mensen nog niet. Ook van dat nadenken worden wij heerlijk moe.

Kaat (Border Collie)

Snuf (Border Collie)

Behalve het speuren zelf vind ik het samenwerken met de meneer en de mevrouw erg leuk. De meneer en de mevrouw komen een hoop te weten over mij en mijn soortgenoten. Bijvoorbeeld over de taal die ik 'spreek'. Hierdoor voelen wij honden ons beter begrepen en veiliger, waardoor we minder stress ervaren. Dit alles versterkt de band tussen mens en hond.

'De Wijze Hond' na graafwerkzaamheden...

Wij honden zijn intelligente wezens. Als dit verwaarloosd wordt gaan wij ons vervelen.

Mechelaar Noa

Ollie (Labrador)

Sem en Luca (Vizsla's)

Er zijn nog veel meer goede dingen op te noemen over speuren maar het allerbelangrijkste is dat het gewoon geweldig is om te doen. Ik ben een hond en ben dan bezig als hond. Wat iets heel anders is als naar een winkelcentrum gaan. Ik ben in mijn element als ik speur en toevallig ben ik er nog goed in ook! Dat hoor ik tenminste de begeleidster vaak zeggen...

Voor de goede orde moet ik opmerken dat er verschillen bestaan in speurcursussen/jachtcursussen. Er zijn cursussen waar het er hard aan toe gaat. Als u voor uw hond net zo'n hondvriendelijke speurcursus zoekt als die van mij dan kunt u daarover informatie krijgen via mijn begeleidster. Zij weet waar deze cursussen in geheel Nederland worden gegeven (en over de grens in Duitsland).(c.tenoever@kpnplanet.nl)
Het speuren is bedoeld als ontspanning en niet als een stress verhogende bezigheid.



'Niemand wordt met het recht geboren tegen een medemens of een dier te zeggen: 'Jij doet wat ik zeg, of ik zal je pijn doen'.
(Monty Roberts)