Ten eerste: Beau heeft een andere naam gekregen. Dat kwam omdat onze namen te veel op elkaar leken zo bleek in het 'dagelijks gebruik'. Ik reageerde ook als Beau bedoeld werd. De vraag was 'wat nu'. Omdat de meneer en mevrouw vaker tegen elkaar gezegd hebben dat Beau lichtvoetig en geluidloos loopt als een Indiaan heeft ze naar overleg haar nieuwe naam gekregen en wel: Indy.
Zowel ex Beau als ik zijn er mee in onze sas en ook de meneer en mevrouw zijn blij dat ze toch gekozen hebben voor een naamsverandering. Bjork en Indy klinkt goed zo vinden wij!
Ten tweede: Indy groeit als kool. Haar schofthoogte is nu 47 cm. Ik ben nog steeds 52 cm....
Ten derde: Indy zit in de puberteit. Dit uit zich in impulsief gedrag. Laatst waren de mevrouw en ik wandelen en Indy was thuis. Toen we weer thuis kwamen lag een speeltje op het matje in de keuken. Voor we weg gingen lag dat speeltje op de keukentafel. De mevrouw en ik konden niet anders dan concluderen dat Indy op de keukentafel klimt. Tja.
Behalve impulsief gedrag hoort bij de puberteit ook 'grenzen verkennen' op allerlei manieren. Persoonlijk vind ik dat ik een hond ben die goed luistert. De meneer en mevrouw beamen dat.
Bij Indy wisselt het nogal. Ze kan zich verliezen in iets waardoor er niks meer tot haar doordringt. Dat schijnt bij mij ook het geval te zijn geweest. Omdat de dingen zijn zoals ze zijn heb ik besloten me af en toe aan te sluiten bij Indy en minder goed te luisteren als de situatie dat vraagt. Zoals te zien is op onderstaand filmpje. Het was zo'n gave zondagochtend wandeling. Water, modder en klei; wat wil een hond nog meer! Ik wilde niet dat het op zou houden. Uiteindelijk ben wel gekomen natuurlijk...
