VERKENNEN 15

Er lijkt een nieuw jaar te naderen.
De tekenen zijn daar.
Bomen vol met lichtjes.
Korte dagen, lange nachten.
Geknal.

Mede namens Indy, de meneer en de mevrouw fijne feestdagen gewenst en alle goeds voor 2018!
Bjork

BIJPRATEN 9

VAN DE LENTE NAAR DE HERFST

Van de lente naar de herfst, de tijd vliegt voorbij. Niet dat we de zomer overgeslagen hebben maar we waren druk aan het werk. 
Nou ja, eerlijk is eerlijk, de meneer en mevrouw waren druk aan het werk.
En Indy en ik hebben waar nodig wat aanwijzingen gegeven. Bijvoorbeeld over een hond vriendelijke tuin. Want wat was het geval... De meneer en mevrouw zijn gevraagd een vakantiehuisje op te knappen, in te richten en te gaan beheren. Het was nogal onderkomen en ja, dan moet je aan het werk.
Dat hebben ze met veel plezier gedaan. Het resultaat mag er zijn vinden we.

 
 https://vakantiehuisjemookerplas.nl/

De zomer was de zomer met lekker zwemmen, een bezoek van mijn zusje Tika, het jaarlijkse vakantiespeeltje (al krijgen we ook wel eens wat nieuws als het geen vakantie is).

Er is volgens de mevrouw nog een wonder gebeurd. Indy en ik hebben op een avond heel gezellig met elkaar liggen knuffelen. We kunnen het beter met elkaar vinden nu Indy wat rustiger wordt en soms speel ik zelfs met haar. Eerlijk is eerlijk, ik speel met haar als ik haar botje wil hebben maar daar trapt ze meestal niet meer in. 

Na de zomer volgde de appelpluk met de kinderen uit de buurt. Dat was gezellig en vooral het pikken van appels was leuk. We hadden dozen vol en zijn de appels gaan uitdelen. Gek eigenlijk, Indy vindt appels niet lekker terwijl ik er gek op ben. Bananen lust ze ook niet, ik wel. Komkommer en wortel vinden we allebei lekker. En van grapefruit gruwt ze helemaal terwijl ik het smakelijk vindt. Er is eigenlijk niks wat ik kan bedenken wat Indy wel lekker vindt en ik niet......

Ondertussen ben ik niet meer de enige toller in de buurt. Guusje is gekomen. Ze is leuk, al heb ik niet echt wat met pups maar ze zal vanzelf groot worden.

De zon ging lager staan, de bladeren gingen kleuren. Gister waaide het fors en kwam er flink wat blad naar beneden. En het werd tintelfris in de lucht. Ik heb dan ook uren buiten gezeten vandaag, zelfs tot in het donker. Dit is mijn weer! Hier geniet ik zo van en met mij de rest van mijn roedel; de meneer, de mevrouw en Indy. Tot een volgende keer!

Bijpraten 8

LENTE

'En nu heb ik er genoeg van', zei ik tegen de mevrouw, 'die winterse plaatjes en praatjes zijn al lang voorbij, we gaan een nieuw stukje schrijven'.
'Maar waarover dan', zei ze, 'het is een herhaling van zetten. Wat valt er te vertellen?'
'Genoeg', antwoordde ik, ook al weet ik dat ze ergens wel gelijk heeft.
Hoe dan ook we zitten samen achter de computer. Zij schrijft, mijn motoriek laat dat niet toe, en ik vertel. Er zijn talloze dingen die ik kan en zij niet, dus de boel is voor wat mij betreft in evenwicht.

Schitterend weer vandaag. De dag begon koel en warmde langzaam op. Vanmorgen in Tollerland geweest en vanmiddag gezwommen.
Indy heeft vandaag weer voor het eerst volop gezwommen. Het gaat haar goed af. Door hoge golfslag veroorzaakt door een boot moest ze er dwars doorheen en slaagde daar prima in. Haar haar zit na een zwempartijtje prachtig in de krul moet ik zeggen. Nee, ik ben niet jaloers.

Over haar vacht gesproken... We hadden de indruk tot op heden dat Australische Labradoodles nauwelijks verharen. Deze lente bleek anders. Indy verhaarde verschrikkelijk. Er was niet tegen op te borstelen. Dus naar de kapster. Daar moest Indy een half uur in een bad om de haren los te weken en een half uur is lang... Gelukkig had de kapster massagetechnieken geleerd met als gevolg dat Indy in slaap viel in het bad. Vervolgens kreeg ze, ja echt, een crèmespoeling! zodat het losse haar er makkelijk uit zou glijden. De kapster had nog nooit zoiets gezien bij een doodle en zou eens overleg plegen met haar collega's. Resultaat van de behandeling was dat Indy zo slank leek als een den en ze daarna nauwelijks meer haren verloor. Nadeel: ze rook vreselijk geparfumeerd. Een echte dame en dat zijn we niet van haar gewend. Ze is meer het type stoere meid.
Mijn rui is overigens normaal verlopen.

Zoals ieder jaar werd ons haar in de heg gehangen zodat de vogels het konden gebruiken voor het bouwen van hun nest. Die vogels zijn niet gek. Binnen een kwartier wisten ze dat er weer wat hing en kwamen ze onze haren ophalen.

Als in het begin van de lente de nestkastjes worden leeggehaald door de meneer treffen we altijd haren van Indy en mij daarin aan.

Het was tijd voor de jaarlijkse controle bij de dierenarts. Indy is er doodsbang voor. Ik heb er geen problemen mee. Vooral de beloningssnoepjes staan me aan.

Een minder leuk bericht is dat ik een vorm van HD heb. Ik had al langer last van mijn linkerachterpoot en rechts begon het nu ook. Met massage op zijn tijd is het goed te doen. Ik heb geen pijn. Ik kan beter niet meer met andere honden spelen, maar dat doe ik vanuit mezelf al zelden. Ik ga graag mijn eigen gang. Daarnaast moet ik regelmatig zwemmen en dat is geen straf voor me.
De mevrouw en meneer waren er wat verdrietig over omdat ik nog zo jong ben. Tegelijkertijd zijn ze blij dat ze weten wat het is en dat we er rekening mee kunnen houden.
Ook moest ik weer getiterd worden. De waarden waren prima zodat voor het derde jaar op rij de grote cocktail niet geënt hoefde te worden. Dus dat was een goed bericht.

Daar wil ik het nu bij laten. Ik ga dutten. Zwemmen maakt moe!
Daarnaast zorgt zwemmen, net als regen, voor een vuile vloer door de modder aan onze poten maar als je daar niet tegen kan moet je geen honden nemen. Dat lijkt me helder ...

Bijpraten 7

EEN HEEL NIEUW JAAR

Het vorige stukje had als titel 'Het eind van het jaar nadert'. Wat we toen nog niet wisten was dat aan het eind van het jaar Lucky dood zou gaan. Vorige keer heb ik over haar verteld. Hoe ze de vriendin van Indy was op haar oppasadres. Lucky is veertien jaar geworden. Haar overlijden kwam plotseling. De meneer en mevrouw aldaar zijn ongelooflijk verdrietig. Alleen mensen die zelf honden hebben begrijpen hoe verdrietig mensen zijn als hun hondenkameraad dood gaat. Want dat is wat we voor de mensen zijn; kameraden. We delen hun verdriet, hun vreugde, hun leven. We zijn er. En als dan een hondenvriend wegvalt is het kaal, leeg. 
En dat voelen niet alleen de mensen. Ook wij honden kennen rouw. De ene hond laat dat meer zien dan de andere.
Dit was wat Indy deed toen ze voor het eerst dit jaar bij haar oppasadresje kwam. Lucky was weg. Indy ging haar zoeken door het hele huis en vond haar niet. Indy was die dag heel stil. Ook toen ze 's avonds thuis kwam was ze heel timide en dat zijn we niet van haar gewend. Ook de dag erop bleef Indy in zichzelf gekeerd. Ze trok zich terug. En ze zat wel een uur in haar eentje onder de grote boom in de voortuin. Dat doet ze anders nooit. De mevrouw zei: 'Indy treurt om Lucky, ze weet het'. 
Wij dieren zijn, anders dan sommigen denken, niet een soort voorwerpen. Wij hebben gevoelens. Sterker, de papegaai op het oppasadresje heeft vier dagen in een hoekje gezeten en weigerde te eten toen Lucky dood was. Iets om over na te denken, lijkt me.

Lucky vooraan op de foto

 

 

Dag Lucky

                                                               --------------------------

Ondertussen is alweer bijna de eerste maand van het jaar om. We hebben koude dagen gehad. Heerlijk. Maar ook hele gladde. Ik moet inwendig erg lachen om het gestuntel van de mensen als het zo glad is. Ze kunnen er niks aan doen natuurlijk; ze hebben maar twee benen om op te staan en dat is anders dan die vier poten van ons.

 

Gisteren is Indy twee jaar geworden. 

De dag ervoor wilde ze naar de kapper zodat ze er mooi bij zou lopen op haar verjaardag. Tja, meisjes...

Het is niet anders, het is een beetje een 'van de hak op de tak' stukje geworden. Ik sluit dit stukje af met iets heel aparts. Nee, niet met een wandelende tak, maar met een wandelend blad. Ik heb het zelf niet gezien, alleen op de foto. De mevrouw was helemaal enthousiast. Ze heeft het wandelend blad vastgehouden. "Zo mooi, zei ze, zo bijzonder." Het is een vrouwelijk wandelend blad. De mannetjes schijnen niet zoveel voor te stellen...
Wandelende bladeren; die insecten hebben we hier niet. Maar vandaag heb ik wel muggen zien dansen! Tot de volgende keer!