De Cursus 2

De mevrouw had het sterke gevoel dat het tijd was voor iets er bij, iets anders, een nieuwe uitdaging. Dat had ze goed gezien!
Een paar dingen samen zorgden er voor dat we vorige week begonnen zijn met sociale wandelingen. Deze wandelingen worden gecombineerd met speuren, alles aangepast aan mijn leeftijd en over een tijdje zullen we dan vooral gaan speuren. Daar zie ik naar uit! Ik schijn een goede neus te hebben...

Voor de sociale wandelingen is gekozen omdat ik toen ik mijn 'puppypaspoort' verloor (ik was toen een week of zestien), vanuit het niks door een hond ben neergelegd. Dit zette de mevrouw aan het denken over de hondentaal. Toen laatst een hond die ze kent heel erg was toegetakeld had ze zoiets van 'ik vind het van groot belang dat Bjork zijn eigen hondentaal zo goed mogelijk kent en beheerst.' Al weet de mevrouw ook wel dat je niet alles kunt voorkomen maar je kunt je wel voorbereiden op zaken. Daarnaast speelde het feit dat ik achter elke fiets en auto aan wil jagen. Daarom kunnen ze me hier aan de rivier niet loslaten en dat vinden ze erg jammer voor me. Ook daar kunnen de sociale wandelingen me bij helpen. En het derde was dat het dus tijd was voor wat nieuws!!!
Deze wandelingen (nu met één hond, later met meer) en het speuren doen we naast de gewone cursus.

Maandag was het zo ver. We reden naar de rand van de stad. Bij een oud klooster in een bos ontmoette ik de Wijze Hond. De meneer en de mevrouw en ik moesten 15 meter achter de begeleidster en de Wijze Hond lopen. Ik trok als een gek want ik wil naar alle honden toe, als ik te hard trok moesten we de afstand vergroten. Dat deden we. De Wijze Hond liep voor me en af en toe ging ik zitten om naar hem te kijken. We kwamen bij een omheind veldje in het bos. De Wijze Hond en ik mochten los lopen. De Wijze Hond gaf signalen aan me. Signalen die ik goed oppikte. Dat vertelde de begeleidster tegen de meneer en mevrouw. Ik deed gewoon wat de Wijze Hond me zei te doen.

De Wijze Hond speelt bijna nooit met pups. Hij probeert ze te kalmeren omdat wij nogal de neiging hebben om door te blijven draven. Omdat ik zo goed naar de Wijze Hond luisterde speelde de Wijze Hond wel met mij. Als hij aangaf dat het genoeg was, hield ik op. Hij deed dat bijvoorbeeld door zijn kop van me af te wenden of te stoppen met rennen en te gaan snuffelen. Als de Wijze Hond niet wilde spelen ging ik in mijn eentje het terrein verkennen.

Toen gingen we, weer aangelijnd, het bos in. We kwamen een loslopende Mechelaar tegen met zijn bazin. De Wijze Hond ging zitten kijken naar de Mechelaar. Dat deed ik toen ook maar in plaats van er naar toe te willen. Toen de Mechelaar voorbij was volgden de Wijze Hond en ik het spoor van de Mechelaar. Ik heb die hond dus gezien en geroken maar ben niet bij hem in de buurt geweest.

Volgende keer gaan we het bos in en zullen we kijken wat er op ons pad komt: honden, fietsers, mensen. Ook zullen we dan een beginnetje maken met speuren. Ik zie er naar uit, ik was heel voldaan na die wandeling. De meneer en de mevrouw niet, die waren moe, zaten te geeuwen. "Het is alsof we een vreemde taal aan het leren zijn, Chinees of iets anders heel moeilijks", hoorde ik de mevrouw tegen de meneer zeggen. Want de begeleidster geeft de meneer en de mevrouw steeds uitleg waarom ik doe wat ik doe, als reactie op de Wijze Hond of wat er verder voorvalt. De meneer en de mevrouw begrijpen dat dit hondentaal lezen heel veel jaren van ervaring kost. Zo ver zullen ze niet komen maar wat ze er van oppikken is meegenomen. Bovendien vinden ze het, net als ik, leuk iets te leren!

Bjork, denker en dromer... 16-01-2012

Verkennen 2

Afgelopen dinsdag begon als een absolute rotdag! Wat was er aan de hand, bij de buren werd een enorme grote oude boom weggehaald. Nu ben ik per definitie tegen het weghalen van bomen. Bomen zijn leuk! In de herfst heb ik enorme pret gehad met al dat afgevallen blad en de mevrouw zei dat ze in de zomer schaduw brengen. Maar mij werd niets gevraagd...
De mevrouw had de keukendeur open gezet zodat ik bij mijn favoriete uitkijkpunt (het tuinhekje) de boel goed in de gaten kon houden. Ze dacht dat als ik zou zien wat er gebeurde, het misschien wel voor me mee zou vallen. Dat was in het begin ook zeker zo. Er liepen wat mensen rond, er stond een groot oranje ding (houtversnipperaar) en er werd wat gekletst en overlegd.

Op een gegeven moment ontdekte ik, en ik zweer dat ik niet lieg, een man in de boom...
Ik wist niet dat mensen ook in bomen verblijven... Vogels heb ik er vaker in zien zitten maar een mens nooit eerder. De man had een vreemd hoofddeksel op (helm) en om hem heen hingen touwen. Die touwen hadden mijn belangstelling. Maar de man in de boom had ook een vreemd apparaat bij zich. Hij zette dat apparaat aan en ik dacht dat de wereld verging! Ik vloog naar binnen en ben daarna niet meer het huis uitgekomen. Dat geluid, zo vertelde de mevrouw, kwam door een kettingzaag.
De mevrouw is heel dapper, op een gegeven moment liep ze zo door de herrie naar die mensen toe. Toen kreeg ik het helemaal op mijn zenuwen! Ik wist niet wat ze ging doen, nu weet ik dat wel. Ze had een aantal boomstammetjes voor me versierd die we kunnen gebruiken bij speurspelletjes.
De hele dag duurde de herrie. De boom gaf zich niet zomaar gewonnen. Toen het wat rustiger werd kwam de meneer thuis. De meneer en ik zijn gaan wandelen, achterlangs van het lawaai weg. We gaan nooit achterlangs omdat er een trap is achter de keermuur in de achtertuin. Ik denk dat het de derde keer was dat we gebruik maakten van die trap. Als ik de leeftijd heb dat ik trap mag lopen zullen we dat vaker doen vermoed ik.
De meneer en ik liepen naar het zuiden en hoe dat soort dingen soms gaan weet je niet, we waren daar vaker geweest, maar vandaag deden we een ontdekking die we moesten verkennen!
Naast een veld lag in de diepte, omgeven door stenen, een soort kleine baai in de rivier. Er dreef daar iets wat mijn aandacht trok...
Ik keek de meneer aan. Hij zei: 'Dat is geen tandenstoker wat daar drijft, maar als je denkt dat je het aankunt, ga je gang!' En toen plonste ik het water in. Ik was nog nooit zo diep geweest, het water stond soms tot aan mijn kin.

Hebbes!!!!!

Toen we thuiskwamen zei de mevrouw: 'Menneke (zo noemt ze me vaak), heb je gezwommen of zo?' De meneer vertelde wat we ontdekt en verkend hadden. De mevrouw kende die plek. Ze vertelde dat in de zomer als de rivier laag staat, daar als het ware een klein strandje is en het op hete dagen een goede plek voor me zal zijn om verkoeling te vinden. 'Je ogen staan anders Bjork, volgens mij ben je de stress van de dag al weer kwijt!' En dat was zo, ik vind het heerlijk in het water!

Afgelopen dinsdag leerde ik dat een dag die rot begint, niet rot hoeft te eindigen...

Huis en Tuin 3

We hebben het hogerop gezocht! Nee, we werden niet gedwongen, de rivier was buiten haar oevers maar de kelder is droog gebleven. Wat mij betreft mag het altijd hoog water zijn, of vaak. (De mevrouw kijkt me nu op een bepaalde manier aan) nou laat ik het dan zo zeggen: hoog water zoals het nu was (de mevrouw kijkt me nu lachend aan). Want o, wat heb ik genoten! Een waar paradijs! Eerst steeg de rivier en kon ik er zo uit drinken, toen overspoelde ze de plekken waar ik gewoon ben te wandelen. De mevrouw heeft kunststukjes uitgehaald om op droge plekken te blijven lopen terwijl ik door het water banjerde. Dat splets geluid dat mijn poten dan maken, is zo'n lekker geluid! Met de meneer ben ik door hoger water gegaan, maar niet hoger dan zijn laars is want hij had geen zin in natte voeten. Ook toen het water zich terugtrok was het geweldig. Wat er wel niet aanspoelt dan, de vreemdste dingen. Op een keer schrok de mevrouw hevig, dus toen ze 'los' zei deed ik dat maar. Later hoorde ik de mevrouw tegen de meneer zeggen: 'Bjork had een gloeilamp te pakken. Ik schrok me kapot, stel dat hij er in gebeten had..'
Nu is de rivier weer in haar bed gekropen maar er valt nog genoeg te jutten!

10-01-12

10-01-2012

Vanmorgen een leuke wandeling samen met mijn vriendinnen Balou en Ollie, heerlijk weer, lekker gespeeld en na afloop thuis alle drie op een botje liggen kauwen in de keuken, om daarna weer... ja, te gaan spelen. Daarna uren geslapen!

Ik weet het niet. Op de een of andere manier hou ik van zondagen......!

Filmpje 4

'Zullen we', zei de mevrouw, 'ook wat huis en tuin filmpjes op je blog zetten, zodat je weer in bewegende beelden te zien bent?' Ik ben daar mee accoord gegaan. Onder voorwaarde dat de opnames niet plaats zouden vinden in de stromende regen en enorme wind die ons soms het wandelen bijna onmogelijk maakte de afgelopen week. Ik geloof dat het woensdag was toen de zon een beetje scheen en de wind lekker was. Niet dat ik bang was hoor met die stormachtige taferelen, maar de wind vervormt de geluiden en dat is waar ik niet van hou. Op onderstaande filmpjes is te zien dat het nog aardig waaide hier aan de rivier en soms was ik een beetje bang omdat ze aan het baggeren zijn en dat  heel nare geluiden kan maken.

O, ja, de mevrouw zei nog dat mijn oor op de filmpjes weer 'verkeerd' hangt. De dag er na hing mijn oor weer 'goed'. Als mijn oor 'goed' hangt vindt de mevrouw me een nette verschijning, als het 'verkeerd' hangt een vrolijk ventje... (al heeft dat oor niets met mijn humeur te doen)

Hieronder bij de moestuin bakken, de mevrouw zag toen pas hoe groot ik eigenlijk geworden ben in
de tijd dat ik hier nu woon (zie huis en tuin).

Helaas wordt mijn wandelgebied steeds meer opgeslokt door het water. De rivier is ver buiten haar oevers getreden. We hopen dat het geen kelder uitruimen wordt...
Hoe dan ook, ik blijf waakzaam!