Verkennen 2

Afgelopen dinsdag begon als een absolute rotdag! Wat was er aan de hand, bij de buren werd een enorme grote oude boom weggehaald. Nu ben ik per definitie tegen het weghalen van bomen. Bomen zijn leuk! In de herfst heb ik enorme pret gehad met al dat afgevallen blad en de mevrouw zei dat ze in de zomer schaduw brengen. Maar mij werd niets gevraagd...
De mevrouw had de keukendeur open gezet zodat ik bij mijn favoriete uitkijkpunt (het tuinhekje) de boel goed in de gaten kon houden. Ze dacht dat als ik zou zien wat er gebeurde, het misschien wel voor me mee zou vallen. Dat was in het begin ook zeker zo. Er liepen wat mensen rond, er stond een groot oranje ding (houtversnipperaar) en er werd wat gekletst en overlegd.

Op een gegeven moment ontdekte ik, en ik zweer dat ik niet lieg, een man in de boom...
Ik wist niet dat mensen ook in bomen verblijven... Vogels heb ik er vaker in zien zitten maar een mens nooit eerder. De man had een vreemd hoofddeksel op (helm) en om hem heen hingen touwen. Die touwen hadden mijn belangstelling. Maar de man in de boom had ook een vreemd apparaat bij zich. Hij zette dat apparaat aan en ik dacht dat de wereld verging! Ik vloog naar binnen en ben daarna niet meer het huis uitgekomen. Dat geluid, zo vertelde de mevrouw, kwam door een kettingzaag.
De mevrouw is heel dapper, op een gegeven moment liep ze zo door de herrie naar die mensen toe. Toen kreeg ik het helemaal op mijn zenuwen! Ik wist niet wat ze ging doen, nu weet ik dat wel. Ze had een aantal boomstammetjes voor me versierd die we kunnen gebruiken bij speurspelletjes.
De hele dag duurde de herrie. De boom gaf zich niet zomaar gewonnen. Toen het wat rustiger werd kwam de meneer thuis. De meneer en ik zijn gaan wandelen, achterlangs van het lawaai weg. We gaan nooit achterlangs omdat er een trap is achter de keermuur in de achtertuin. Ik denk dat het de derde keer was dat we gebruik maakten van die trap. Als ik de leeftijd heb dat ik trap mag lopen zullen we dat vaker doen vermoed ik.
De meneer en ik liepen naar het zuiden en hoe dat soort dingen soms gaan weet je niet, we waren daar vaker geweest, maar vandaag deden we een ontdekking die we moesten verkennen!
Naast een veld lag in de diepte, omgeven door stenen, een soort kleine baai in de rivier. Er dreef daar iets wat mijn aandacht trok...
Ik keek de meneer aan. Hij zei: 'Dat is geen tandenstoker wat daar drijft, maar als je denkt dat je het aankunt, ga je gang!' En toen plonste ik het water in. Ik was nog nooit zo diep geweest, het water stond soms tot aan mijn kin.

Hebbes!!!!!

Toen we thuiskwamen zei de mevrouw: 'Menneke (zo noemt ze me vaak), heb je gezwommen of zo?' De meneer vertelde wat we ontdekt en verkend hadden. De mevrouw kende die plek. Ze vertelde dat in de zomer als de rivier laag staat, daar als het ware een klein strandje is en het op hete dagen een goede plek voor me zal zijn om verkoeling te vinden. 'Je ogen staan anders Bjork, volgens mij ben je de stress van de dag al weer kwijt!' En dat was zo, ik vind het heerlijk in het water!

Afgelopen dinsdag leerde ik dat een dag die rot begint, niet rot hoeft te eindigen...