vrijdag 25 mei 2012

De auto 3

IK VIND HET TE GEK!







Of het kwam doordat ik in 'de auto 2' opmerkte dat onze auto maar povertjes afstak
bij de Finse auto (ondertussen weet ik dat dat soort auto's campers heten) feit is dat
wij een 'nieuwe' auto hebben.
Op een dag reed de meneer in onze auto weg en kwam een paar uur later terug met een andere die er erg veel op lijkt.
Voor autoliefhebbers: wederom een witte Mercedes uit 1991, kilometerstand 79.000 (een stuk minder dan wat er op de teller van onze vorige auto stond) en nu een stationwagon.

Op de acherbank van de vorige auto


De nieuwe auto eigen maken:










Ik vond het te gek! De achterklep ging open en ik dook de auto in. Een zee van ruimte helemaal voor mij alleen. Nou ja, eerst lag er nog van alles uit de vorige auto maar dat heeft de meneer opgeruimd en nu hoef ik de achterruimte alleen te delen met een boodschappenkistje.



Natuurlijk zijn we onmiddellijk een ritje gaan maken met de 'nieuwe' auto om daarna naar mijn geliefde Tollerland te gaan. Het is daar nu zo mooi, zegt de mevrouw. Ik ben het met haar eens.


















We zijn alle drie blij met onze 'nieuwe' auto en hopen er net zoveel plezier van te hebben als van de vorige!








vrijdag 18 mei 2012

Tika, mijn zusje 3

EINDELIJK!



'Vandaag ontmoet je Tika, je zusje,' zei de mevrouw tegen me. En meteen daarop zei ze: 'Waarom kijk je nu zo onnozel? Dat heb je vaker sinds je in de pubertijd bent. Dan kijk je me aan alsof het woord 'zit' nieuw voor je is. Daar kun je niks aan doen hoor, dat hoort bij de pubertijd maar waarom kijk je me zo vreemd aan als ik opmerk dat je vandaag Tika ontmoet?'
De mevrouw en ik kunnen soms elkaars gedachten lezen. Dan staan we telepathisch met elkaar in contact. Niet de hele dag natuurlijk, maar soms ineens is het er. Zij denkt dan bijvoorbeeld: Bjork heeft al lang niet meer in een tulp gehapt, waarop ik onmiddellijk een hap neem uit een tulp.
Het was daarom dat ze ineens zei: ' Je hebt gelijk Bjork, het is een ontzettend domme opmerking van me dat je vandaag Tika ontmoet. Je kent Tika al langer dan je ons kent, jullie hebben samen jullie eerste stappen in het leven gezet. Vandaag word je met Tika herenigd. En nu echt, zonder poort er tussen zoals vorige keer (zie Tika, mijn zusje 2).'


Links Tika, rechts Bjork


Links Bjork, rechts Tika



Links Tika, rechts Bjork


Ik kan kort zijn. Het was een feestje! Een geweldige dag. Het weer werkte mee. Het was zonnig en niet te warm. We hebben gespeeld, zijn in het water geweest, hebben gerust en op het laatst hebben we met elkaar gepraat in geluiden. De meneren en mevrouwen hebben vol verwondering toe zitten kijken en luisteren terwijl Tika en ik met de bekken in en bij elkaar een soort taal met elkaar spraken.
De mensen hebben geen flauw idee wat we allemaal besproken hebben. En dat gaat ze ook niks aan. Dat is iets tussen Tika en mij!

Impressie van een heerlijke dag met mijn zusje Tika:


Voor het eerst samen te water



Zoekplaatje: Wie is wie?




En het wonder geschiedde: Tika heeft voor het eerst in haar leven gezwommen. En ver! Verder dan ik dat doe.
Zij ging helemaal kopje onder en ik ga maar tot mijn kop in het water. Ik ben dan ook mateloos trots op haar!





Droogrennen na het zwemmen:





Wederom: Wie is wie?




Links Tika, rechts Bjork


Weer bij mij thuis:

Wij kunnen ons zeer goed concentreren....


Lieve Tika



Stoere Bjork




Tika vindt mijn botje lekker....




En ik het botje van Tika...



Onze mevrouwen. Onafhankelijk van elkaar deden ze precies hetzelfde, ze hebben Tika en mij besnuffeld! Onafhankelijk van elkaar kwamen ze tot de conclusie dat Tika en ik precies hetzelfde ruiken. Voor zover het menselijk reukorgaan dat kan beoordelen, want dat stelt natuurlijk niks voor bij dat van ons!
Over ruiken gesproken. Mijn mevrouw had bedacht dat het leuk zou zijn voor Tika eens een lesje 'speuren' te krijgen. En ze heeft haar zus gevraagd dat te begeleiden. Tika vond het enerverend én ontspannend. Dat is namelijk één van de dingen die ze me vertelde toen de mensen zaten te luisteren naar de vreemde geluiden die we later op de avond maakten. Toen heb ik Tika ook kunnen vertellen dat speuren een hobby van me is. Ze vond het net als ik heel leuk om te doen.
Helaas mocht ik niet mee het bos in om te gaan speuren. Ik zou maar in de weg lopen zeiden ze... De meneer en ik zijn toen thuis gebleven, terwijl de meneer van Tika met drie vrouwen en Tika het bos in trok.

Tika heeft het etui gevonden en krijgt wat lekkers uit het etui als beloning


De Treat Tree, Tika speurt naar lekkers!








We zijn het er allemaal over eens. Dit is voor herhaling vatbaar!




Links Tika, rechts Bjork










vrijdag 11 mei 2012

Verkennen 5

VAN ALLES WAT

De meneer heeft vrij. Hij hoeft niet naar zijn werk. We hebben vakantie, vakantie thuis. Ik wist niet wat vakantie was. Dat weet ik nu wel. We slapen langer 's ochtends. We zijn meestal met z'n drietjes en dat vind ik fijn, ik heb het liefst dat we samenzijn. We gaan naar andere plekken dan gewoonlijk en werken wat in huis en tuin, kortom we doen waar we zin in hebben.

Zo heb ik een nieuwe zwemplek ontdekt en verkend. Misschien iets om mijn zusje Tika te laten zien als ze weer komt.













Er zijn mooie gebouwen maar er bestaat ook vergane glorie, wat eigenlijk leuker is om te verkennen:









De mevrouw wilde 'de bloemetjes buiten gaan zetten'.
Daarvoor moet je naar een tuincentrum of kwekerij. Omdat de meneer en mevrouw niet zeker wisten hoe ik me zou gedragen zijn we naar een kwekerij gegaan. Daar is het wat kleinschaliger en het is minder overdekt dan een tuincentrum. Ik heb waar ik kon markeringen aangebracht tegen de planten. Dat mocht niet. Toch, ik zweer het, stonden er veel planten die wij ook in de tuin hebben en daar mag ik wel tegen aan plassen. Vreemd!












Iedereen die mij kent of volgt weet dat ik doodsbang ben voor vrachtwagens. Bij de kwekerij stond een vrachtwagen. De vrachtwagen stond stil. Ik heb de vrachtwagen uit eigen beweging verkend en vond het spannend maar ook interessant. De meneer en de mevrouw zijn bevestigd in hun vermoeden dat ik niet bang ben voor de vrachtwagen zelf maar voor de geluiden die hij maakt. Ik ben niet bang voor geluiden van vliegtuigen, treinen, helicopters, speedboten e.d.




Ik heb ook over de laadklep gelopen!

Een andere verkenning die ik heb uitgevoerd heeft niets te doen met vakantie maar met mijn leeftijd. Ik ben nu bijna tien maanden. Een paar weken geleden heb ik een ontdekking gedaan. Achteraf kan ik me wel voor mijn kop slaan dat ik het niet eerder beseft heb. Ik heb ontdekt dat mijn beste kameraden, Balou en Ollie, meisjes honden (teefjes) zijn!!! Altijd ben ik in de veronderstelling geweest dat we gewoon hetzelfde waren maar dat is dus niet het geval. Ik was met Balou aan het spelen toen ik er achter kwam dat ze wel erg lekker rook. Balou en ik zitten altijd in elkaars bek een beetje te zoenen maar toen ik haar op een andere plek ging besnuffelen mocht dat even en toen kreeg ik een uitbrander! Ik wist niet wat me overkwam. Zou ze nu nooit meer met me willen spelen? Heel voorzichtig heb ik haar toen benaderd, de speelhouding aangenomen en nadat ze nog even 'nuffig' deed zijn we weer als vanouds gaan ravotten.


Balou





Ollie



Ook Sunny blijkt een meisje te zijn! Ze kwam even afscheid nemen voor ze weer naar Finland vertrok. Ik besnuffelde haar op een bepaalde plek en ik heb me toch op mijn  sodemieter gekregen! Een hele pluk haar uit mijn wang! Beduusd heb ik een kwartier onder de keukentafel gezeten. Niet wetend hoe dit aan te pakken. Sunny is een Griekse straathond geweest (zie de auto 2) en die is daardoor nogal fel.
Uiteindelijk zijn we, ik wel op mijn hoede, in de tuin weer gaan spelen.
Wat ik hier van leerde; benader de dames als een gentleman! En dat heb ik gister gedaan toen ik een loops teefje tegenkwam. Heel voorzichtig, constant oplettend op hoe ze op me reageerde, heb ik haar het hof gemaakt. En zij zag me wél zitten! Toch ging het feestje niet door, de mevrouw zei dat we maar eens verder moesten lopen. Dat hebben we gedaan, ik ben braaf meegegaan. De mevrouw zei dat ze trots op me was dat ik me zo 'vrouwvriendelijk' gedragen had.

Sunny


Vakantiegevoel:


spelen met mijn favoriete speeltje dat ik van Tika kreeg






Al vaker heb ik gezegd dat ik gek ben op zondagen. Nu kan ik er aan toevoegen dat vakantie hebben ook heel leuk is!



















vrijdag 4 mei 2012

De Cursus 6

WEDEROM SPEURWERK





'Begrijp jij hier iets van?', zei de mevrouw tegen de meneer. 'Hoe kan het dat een jonge hond van negen maanden zo hard werkt, zoveel doorzettingsvermogen toont, zo graag speurt?' 'Het kan niet dat brokje als beloning zijn, dat is al die moeite niet waard. Nee, het moet iets in zijn wezen zijn. Hoewel, hij zou ook het spoor kunnen volgen van een konijn of zo maar dat doet hij niet. Hij wacht tot hij de opdracht krijgt. Ik begrijp het niet.' En ze zakte wat achteruit in haar stoel en staarde in de verte.
We zaten in de auto. Op de terugweg van een speurles. Ik lag moe en voldaan op de achterbank naar haar te luisteren en dacht 'als ik je taal sprak en het uit zou kunnen leggen, zou je het nog niet begrijpen. Simpelweg omdat je geen hond bent.'


ontmoeting




Nu het langer licht is speuren we 's avonds. Deze keer in een ander bos, met steile heuvels en diepe dalen. Het was er erg mooi. Het was droog, een graad of 14. Aanwezig waren: de begeleidster, de Wijze Hond, de meneer, de mevrouw en de zus van de mevrouw die een cursus speuren (nosework and mantrailing) gevolgd heeft en zich daar meer in wil bekwamen, en ik.




De Wijze Hond en ik liepen los. We waren een eind van de mensen af. We waren bezig met hondendingen. De mevrouw riep me. Ik keek op, ze maakte het gebaar en riep: 'Kwijt.'
Ik ging door met waar ik mee bezig was.
De mevrouw vroeg de begeleidster of ze me nog een keer de opdracht moest geven. 'Nee, zei deze, een opdracht blijft ongeveer vijf minuten in het geheugen van een hond. Dit is een jonge hond, heb geduld.'
Nog voor de menselijke vijf minuten om waren rende ik de heuvel op, passeerde de mensen, liep het spoor terug en haalde op wat de mevrouw 'kwijt' was. (Ze is de laatste tijd overigens best vaak iets kwijt.) Vervolgens kreeg ik een 'zoekopdracht' die ik ook met goed resultaat heb vervuld.


Zoekopdracht vervuld



Toen deden we wat nieuws. Het heet ID tracking. Dat gaat zo. Twee mensen lopen vlak naast elkaar ergens naar toe, voor je uit. Hun geuren vermengen zich. Op een bepaald moment gaat de één naar links en de ander naar rechts zodat er twee sporen ontstaan.
De eerste keer kon ik de begeleidster en de Zus zien. Ik kreeg de sjaal te ruiken van de Zus en daarom volgde ik het spoor van de Zus en niet dat van de begeleidster. Omdat de Zus de Wijze Hond bij zich had vroegen de mensen zich af of ik het spoor van de Wijze Hond had gevolgd. Daarom deden ze deze opdracht na een tijdje nog een keer.
De Wijze Hond bleef bij de mevrouw. De meneer had mij aan de lijn en ik zag de Zus en de begeleidster vlak naast elkaar lopend uit mijn zicht verdwijnen.
De meneer liet me ruiken aan de sleutels van de Zus. En daar ging ik. De sporen liepen eerst gelijk op en splitsten zich toen. Ik volgde het spoor van de Zus en vond haar. De mensen hadden antwoord op hun vraag gekregen; ik volgde daadwerkelijk het spoor van de zus, net als vorige keer en niet dat van de Wijze Hond. Ondertussen waren we op het hoogste punt van het bos aangekomen. Met een prachtig uitzicht als beloning.






De laatste opdracht van die avond, of moet ik het een cadeautje noemen, heet de Treat Tree (snoepjes boom). Een grote omgevallen boom versierden de begeleidster en de Zus met lekkere dingen. Stukjes kaas, worst e.d. De Wijze Hond en ik mochten de traktaties gaan zoeken.











Dit was echt een leuke opdracht!! Alleen wist ik niet hoe ik op een omgevallen boom moest klimmen. De meneer heeft me een handje geholpen door me aan het beginpunt er op te zetten. En daar ging ik, voor het eerst in mijn leven liep ik over een boomstam op hoogte (ongeveer 1.20 meter).
'Hij is helemaal niet bang', hoorde ik de begeleidster zeggen. Nee, ik was niet bang, het was een uitdaging te balanceren over de boom en ondertussen de lekkere dingen te zoeken.
Van de boom af komen kon ik zelf. Dat was een kwestie van springen.


Op de boom:
Het laagste punt van de boom







Speuren naar lekkers







Hoewel een zeer onscherpe foto hebben we hem er toch opgezet omdat zelfs door de onscherpte heen te zien is dat ik het een glorieus moment vond om op het hoogste punt van de boom te staan





Wat mij betreft mag er vanaf nu in elke speurles een 'Treat Tree' worden opgenomen!!!