Groei 4

JARIG!!! (en het grote interview met de meneer en de mevrouw)

Jarig vandaag!

Tika, mijn zusje, ook jarig!

'Vandaag ben ik één jaar geworden, evenals mijn broertjes en zusjes! Wat het precies is jarig zijn weet ik niet, maar de meneer en mevrouw zeiden dat het een heugelijke dag was toen ze een jaar geleden gebeld werden met de mededeling dat ik geboren was!'

Bjork, juli 2011 (foto: A. Nuijten-Vink)

'Wat zullen we op het blog schrijven op je verjaardag, Bjork?' We hadden het er over gehad en kwamen tot de conclusie dat het niets anders kon zijn dan GROEI. Als je de foto's bekijkt zal iedereen het met ons eens zijn. Van klein mupke tot jonge man!

augustus 2011 (foto: A. Nuijten-Vink)

'Maar daarnaast', zei ik tegen de meneer en mevrouw, 'wil ik een interview met jullie houden.'
'Een interview?'
'Ja, ik wil wel eens weten hoe jullie deze tien maanden met mij ervaren hebben (ik kwam hier wonen toen ik 7,5 week oud was) en vooral wat jullie anders zouden doen.'

We zijn rond de keukentafel gaan zitten. De meneer en mevrouw op een stoel en ik op de grond waarna ik mijn vragen op hen afvuurde.

September 2011

september 2011

'Wat is jullie grootste fout geweest?'
De mevrouw: 'Onbedoeld natuurlijk, we hebben ons best gedaan met wat we toentertijd wisten, maar de grootste fout die ik heb gemaakt is het volgende. Al heel snel had ik door dat jij geluidgevoelig bent.
En dat merkte ik vooral als we langs de Rijksweg liepen. Dom, maar toen was ik nog in de veronderstelling dat als ik maar veel met je oefende je er wel aan zou wennen. Niet dus. Met wat ik nu weet zou ik juist die weg een tijd gemeden hebben en je er heel langzaam mee kennis hebben laten maken.
Je had al veel te stellen met de buldozers en vrachtwagens die door onze straat kwamen omdat het raadhuisplein opnieuw bestraat werd. Ik heb het niet in de gaten gehad en ja, als ik het over kon doen.. Maar dat kan ik niet. Wat ik leerde is dat je heel goed op je hond moet letten en dat elke hond anders is. Voor jou zijn het de vrachtwagens die je bang maken, verder heb je geen angstige inborst, en ik heb dat helaas te laat gezien.'

16 oktober 2011

24 oktober 2011

De meneer: 'Een fout is het niet. Maar we hebben heel veel boeken gelezen voor je kwam. Dat zou ik nu niet meer doen. Ze spreken elkaar vaak tegen en bovendien zeggen ze 'als je dit doet dan gebeurt er dat' maar er staat niet bij wat je moet doen als dat dan niet gebeurt. Op een gegeven moment ben ik veel meer op mijn gevoel gaan varen en heb de boeken in de kast gezet. Wel hebben we op momenten raad gevraagd aan de mensen van de kennel waar je vandaan kwam, de cursusleidster, de begeleidster van het speuren en de zus van de mevrouw en mijn nichtje. Ik wil niet zeggen dat het niet verstandig is om boeken over pups en jonge honden te lezen, maar vertrouw op je gevoel en pik er dat uit wat voor jou goed voelt omdat het jou of je hond of beiden het meest past.
Zelf heb ik het meest geleerd op een seminar waar ik ben geweest over 'pups en jonge honden'.
Overigens is het niet zo dat we niks meer lezen over honden. Dat doen we wel maar gerichter, zo ben ik nu bijvoorbeeld over Ttouch aan het lezen.'

26 oktober 2011

29 oktober 2011

'Wat zouden jullie voor tip geven aan mensen met een pup?'
De mevrouw: 'Het ligt natuurlijk aan de aard van de pup maar als het zo'n exemplaar is als jij, intelligent en heel gevoelig, kan ik het volgende aanraden. Er zijn avonden geweest dat ik niet wist hoe ik ze door moest komen. De meneer kwam dan heel laat thuis en wij waren met zijn twee. Je was lastig, druk, sliep weinig, een soort ADHD Hond. Je was zo nieuwsgierig als een roddeltante (dat ben je nu gelukkig nog) maar het maakte dat je te weinig rust nam. En zo zat ik daar met een boekje aan de keukentafel in de hoop dat je zou kalmeren, het behang het behang zou laten etc. Als dat niet lukte ging ik maar weer met je wandelen in de hoop dat je daar moe van werd...
We kregen een advies. Een advies wat tegengesteld was aan alles wat we hadden gelezen en gehoord.
En toen hebben we iets gedaan wat vooral ik, de meneer had er minder moeite mee, heel erg moeilijk vond om op te volgen omdat het inging tegen alles wat gezegd werd.'

november 2011

december 2011

'Je was 5 maanden toen.

We kregen het advies om slechts 3x tien minuten per dag met je te wandelen en je 's morgens en 's middags en begin van de avond twee uur in de bench te doen omdat je zelf niet op de keukenvloer of gang ging liggen slapen. Nu ik dit vertel moet ik er nog van zuchten want het druisde in tegen mijn gevoel. Ik dacht dat ik je vreselijk tekort zou doen. Toch, er moest iets gebeuren!

Daarom heb ik me voorgenomen dit advies twee weken op te volgen. Eerlijkheidshalve moet ik vermelden dat de tien minuten wandelen een kwartier waren per keer. Daarnaast heb je een ruime tuin tot je beschikking en hebben we veel met je gespeeld. Ik wilde niet star zijn en open staan voor andere inzichten. En zeg nou zelf, wat is twee weken op een hondenleven.

Bovendien en dat was iets waar ik het wel mee eens was, is dat toen je vijf maanden was we volgens de vijf minuten regeling  (5 minuten x per maand oud is het aantal minuten dat je per keer mag wandelen) we ongeveer 1,5 uur per dag met je liepen. Als je bedenkt dat een volwassen hond 1,5 uur beweging per dag nodig heeft dan zat jij daar dus niet ver vanaf. En je was nog zo jong en in de groei...'

januari 2012

Januari 2012

'Wat er gebeurde. Na ongeveer een week kregen we een veel kalmere Bjork. Je leek meer uitgerust. Je sprong niet constant meer tegen me op als ik door de keuken liep met iets in mijn handen. Je was minder opgewonden. Het moment dat je voor het eerst zonder iets in je bek om op te kauwen in de keuken ging liggen kijken naar wat er om je heen gebeurde was memorabel! Want jij had altijd iets in je bek om op te kauwen...

We hebben het 'regime' nog een week volgehouden en zijn toen langzaamaan, steeds lettend op je gedrag weer meer gaan wandelen etc. Het idiote was dat terugkijkend de meneer vaker tegen me gezegd heeft 'je moet minder met hem wandelen' en ik tegen de meneer ' Bjork heeft meer slaap nodig. Hij kan dat op de één of andere manier niet zelf nemen en dus moeten wij zorgen dat hij rust krijgt en slaapt'. Je zou dus kunnen zeggen dat we het allebei gevoeld hebben maar er niet naar handelden en we daar een derde voor nodig hadden. Ook nu nog, zo gauw je aan de plinten gaat knauwen en weer met opspringen begint (dat zijn bij jou tekenen dat je overprikkeld bent) zorgen we er voor dat je minder impulsen te verwerken krijgt en wandelen we een paar dagen minder. We stoppen je weer 's ochtends en begin van de avond in de bench met het deurtje dicht terwijl dat normaal altijd open staat.

Tot je weer tot rust bent gekomen. Wat niet wil zeggen dat je dodelijk saai bent want dat ben je helemaal niet. Je bent zo vrolijk als ik weet niet wat!

17 februari 2012

'Op een gegeven moment begon je achter auto's en fietsers aan te jagen. Dat was vervelend wandelen en het is ook gevaarlijk. Ook hier kregen we advies over wat we moeilijk vonden om op te volgen. Toch hebben we het uitgeprobeerd. We mochten niet meer met je met de bal spelen.

Achter een bal aan rennen doet denken aan achter een auto aanrennen, voor een hond dan. Het heeft of met angst (die auto moet weg) of met jachtinstinct te maken. We stopten met spelen met de bal en voelden ons slechte mensen. Na een maand werden we een beetje burgelijk ongehoorzaam een gooide af en toe één keer de bal voor je weg. Op een gegeven moment, na hoeveel tijd weten we niet meer, merkten we dat je niet meer achter auto's en joggers aanjoeg. Dat ging heel geleidelijk. En zo zijn we ook heel geleidelijk weer met de bal gaan spelen. Wel zorgen we er voor niet te overdrijven met de bal. Gewoon een paar keer heen en weer en niet elke dag. Er zijn zat andere leuke spelletjes te doen. Zoals speurspelletjes.'

'Je at je eigen poep op. Vanaf dag één. Smerig vonden we dat maar we hebben er weinig aandacht aan besteed. Net zoals dat het lang duurde voor je zindelijk was. We zijn daar nooit boos over geworden want dat zou de aandacht er maar op vestigen. Op een dag was je zindelijk en toen je een maand of zes was hield je ineens op met je eigen poep te eten. De tijd van zindelijk zijn en je poep opeten lag niet ver uit elkaar. En weet je wat zo stom is, dat het best een weekje duurde voor we doorhadden dat je niet meer van je poep at.'

20 februari 2012

18 maart 2012

'Wat vinden jullie leuk aan mij?'

De meneer: 'Ik vind dat je een heel prettig karakter hebt. Je bent vriendelijk en hebt veel doorzettingsvermogen. Dat laatste laat je vooral zien tijdens het speuren, je gaat door tot je de opdracht volbracht hebt. Je bent altijd vrolijk en heel nieuwsgierig, je wilt de dingen onderzoeken.

En wat ik ook heerlijk aan je vind is dat je graag knuffelt.'

De mevrouw: 'Je weet best wat ik van je vind.'

Bjork: 'Dat is zo, maar ik wil dat je het op het blog zet en ik ben jarig dus ik mag het zeggen.'

'Goed dan', zei de mevrouw, 'je bent mijn bovenste beste Bjork.' 'En mijn schonkebonkie (die bijnaam heb je gekregen toen je ineens erg groeide en van die slungelpoten kreeg.) Verder ben ik gek op het geluid dat het tikken van je nagels op de houten vloer in de kamer maakt en op het geluid dat je maakt als je gaapt. Op het eind van de geeuw maak je een soort oergeluid, als een wolf. Dat geluid maakt me gelukkig en hoort heel erg bij jou! Ik heb van je geleerd meer bij het moment te leven. Jij maakt je niet druk om morgen, sterker je denkt niet eens na over het komende uur. Bovendien verdenk ik je er van gevoel voor humor te bezitten.'

De meneer en de mevrouw: ' En we vinden het reuze gezellig dat je er bent.'

18 maart 2012

25 maart 2012

Ondertussen wordt het later en later (we hebben dit intervieuw natuurlijk gehouden vlak voor mijn verjaardag) en de fles rode wijn wordt leger en leger. Ik lig op een botje te knauwen als de meneer en de mevrouw zeggen: 'En jij, wat vind jij er eigenlijk van?'

'Ik? Ik vind dat ik in een leuke straat terecht ben gekomen. Er zijn kinderen van één jaar en mensen van negentig jaar die hier wonen en van alles er tussen in. Allemaal kennen ze me. Iemand noemt me 'de Rode Rakker'. Op een ander adres krijg ik altijd een brokje. Er is een oude meneer die eenzaam is. Hij vraagt de mevrouw altijd of hij me over kan kopen. De mevrouw zegt dan 'voor geen goud'. Als we die meneer zien fluistert hij altijd heel zacht dat hij zo alleen is en of ik met hem meega naar huis. De mevrouw hoort dit ook en dan blijven we een tijdje bij de meneer staan zodat hij me kan aaien en weer goede zin krijgt. Soms lopen we met hem mee naar de bejaardenwoningen.
Kortom, er zijn hier kinderen om mee te spelen en er wonen een heleboel honden. Ook die kennen we nu allemaal. Vorige maand zijn er twee nieuwe bijgekomen.

Ik ben blij dat ik aan de rivier woon. Als het warm is ga ik altijd met vier poten even staan afkoelen in het water.'

3 april 2012

22 april 2012

Ik heb hondenvrienden en mensenvrienden. Op zijn tijd gaan we ergens op bezoek of komt er bezoek. Dat vind ik altijd gezellig. Ik ben blij dat ik op speurles zit.

13 mei 2012

17 mei 2012

'Maar het belangrijkst zijn jullie natuurlijk, mijn mensenroedel.

De meneer is mijn held en de mevrouw mijn steun en toeverlaat.

We hebben veel lol samen. Ik schrik me kapot als één van jullie niest (als ik zelf nies heb ik dat niet) ik spring dan tegen jullie aan om te kijken of jullie nog onder de levenden zijn. Samen werken in huis en tuin, daar geniet ik volop van. Ik ben blij dat jullie mijn angst voor vrachtwagens serieus nemen en me niet dwingen als ik iets echt niet durf.'

27 mei 2012

3 juni 2012

'Ik doe mijn best jullie taal te leren. Ik ken al heel veel woorden.'
(Er is onderzoek naar gedaan door het Max Planck Instituut. Daar was een hond die 200 woorden kende en een andere die er ruim 1000 kent, dat laatste is vergelijkbaar met de woordenschat van een drie-jarig kind).
'Gelukkig en daar ben ik echt content mee proberen jullie ook mijn 'hondentaal' te leren. Die is veel ingewikkelder en subtieler dan jullie taal. Maar jullie proberen het en kunnen daardoor zien als een situatie te veel van me vraagt.'

6 juni

17 juni 2012

' Hoe verschillend we ook zijn, jullie als mensen en ik als hond, er heerst meestal een grote harmonie hier waar we ons alle drie prettig bij voelen. En dat heeft te maken met het belangrijkste van alles: vanaf dag één hebben jullie van me gehouden en dat heb ik gevoeld. Alles was nieuw voor me maar het gevoel dat ik meer dan welkom was en ben maakte dat ik me snel thuisvoelde bij jullie.'

17 juni 2012

2 juli 2012

Juli 2012

'Ik weet best dat het niet altijd meevalt een pup en nu een puber om je heen te hebben. Maar een hond moet een taak hebben. Ik zie het als mijn taak jullie geestelijk en lichamelijk 'in beweging te houden' en er voor te zorgen dat jullie je creativiteit ten volle benutten!
Ik ben een hond. Mijn naam is Bjork. Ik mag hier HOND zijn!'

De mevrouw heeft me verteld dat in een jaar 52 weken gaan. 44 stukjes hebben we geschreven over mijn belevenissen. Aangezien ik hier met 7,5 week ben komen wonen klopt dat precies. Mijn eerste levensjaar, we hebben er eerst met terugwerkende kracht maar al snel waren we 'bij', wekelijks verslag van gedaan.
Al eerder hebben we opgemerkt dat we het bijzonder vinden dat zoveel voor ons onbekenden dit blog volgen. Er zullen nieuwe mensen bij zijn gekomen, er zullen er zijn die af zijn gevallen, er zullen passanten zijn en de vaste volgers. Wij kennen ze niet en de mevrouw zegt dat we dit maar onder de noemer 'Let some things remain mysterious' moeten zetten. Hoe dan ook, we willen jullie bedanken voor jullie aandacht.
We gaan even een 'zomerstop' houden. In september melden we ons weer. Niet meer wekelijks zoals we dit eerste jaar gedaan hebben maar op momenten dat er iets te melden valt of we zin hebben om iets te vertellen. En we hebben nog leuke dingen in petto, zoals 'speuren rondom huis'!
Graag tot dan en een fijne zomer gewenst!
Mede namens de meneer en mevrouw,
BJORK