Vragen en Antwoorden 3

OPNIEUW ZOEKWOORDEN

1. Wanneer gaat een Toller zwemmen.
Ik zou zeggen: op het moment dat hij of zij daar zin in heeft! Ik heb het langzaamaan geleerd. Eerst dobberde ik een beetje. Daarna sprong ik als een dolfijn door het water en was soms even los van de grond. Om vervolgens de slag te pakken te krijgen en echt te zwemmen. Dat was denk ik toen ik een jaar oud was. Water heeft me altijd getrokken. Ook om lekker in te spelen zonder te zwemmen.
Ik denk dus dat een toller gaat zwemmen als hij of zij er klaar voor is. Niet dwingen, gewoon spelenderwijs. Kijken wat er gebeurt en dan zie je het wel. Ik ben echt gaan zwemmen toen ik een leeg plastic flesje zag drijven; dat moest ik te pakken krijgen. Trouwens, niet alle tollers zijn gek op zwemmen.

Balou, Bjork als pup en Noa

2. Kind allergisch voor Toller
Dat is heel vervelend. Voor alle betrokkenen. Maar als iemand allergisch is voor een toller zal dat bijna alle honden betreffen neem ik aan. Er bestaan honden die minder allergische reacties oproepen: zogenaamde hypoallergene rassen. Bijvoorbeeld Labradoodles schijnen geschikt te zijn voor mensen die allergisch zijn, zo heb ik eens gehoord.

 

3. Gedragsproblemen Toller Retriever
Gedragsproblemen kunnen bij alle honden voor komen, we zijn net mensen wat dat betreft, en dus ook bij tollers. Omdat er niet bij stond over wat voor probleem het gaat kan ik er niet verder op in gaan.

4. Spelen met Toller
Ja, spelen doe ik graag. Maar als ik te speedy word houden ze er hier mee op. Ook spelen we hier niet elke dag met een bal omdat veel honden dan helemaal geobsedeerd kunnen worden door ballen.
Speur- en zoekspelletjes doe ik graag en wat ik ook een leuk spel vind is wat ze hier 'de doos' noemen (al is het een kistje).

In het kistje zitten speeltjes waar ik niet zo vaak mee speel omdat ze die 'bijzonder' willen houden, daarnaast liggen er speeltjes in van langer geleden. Het kistje ligt helemaal vol. Soms zet de meneer of de mevrouw 'de doos' op de grond in de kamer. Ik mag dan de doos leeghalen en gaan spelen met wat ik maar wil. Door de hele kamer ligt dan van alles. Ik speel even met het één en wat langer met het ander. Op zijn tijd, zo is me opgevallen, ligt er een nieuw speeltje in de doos (ik ruik dat meteen) en is er een oud speeltje verdwenen.

lekker gier bad genomen

5. Toller in de modder
Persoonlijk rol ik niet zo vaak in de modder maar met het aanbreken van de lente heb ik wel een bad genomen in een net met gier besproeid weiland. Waarna ik moest gaan zwemmen (geen idee waarom maar ik vond het wel leuk) en vervolgens werd ik thuis ingezeept met hondenshampoo en afgespoeld. Dat was de tweede keer dat ik shampoo opkreeg sinds ik hier woon. Het is niet goed om vaak shampoo op te doen. Als het niet stinkt, zoals modder, borstelen ze het er hier gewoon uit als het opgedroogd is. En ben ik weer als nieuw!

 

6. Hoeveel beweging heeft een Toller nodig.
Tja. Volgens mij lopen de meningen daarover uiteen. Wat ons verteld is is dat in het algemeen een volwassen hond anderhalf uur bewegen per dag nodig heeft.
Ieder zal dat anders indelen. Bij ons wisselt het nogal. In de weekends wandelen we meer en door de week als het lukt ook een keer naar elders waar ik flink kan rennen. Het is moeilijk op deze vraag een antwoord te geven omdat er van alles meespeelt: loopt je hond los of niet, heb je een tuin, is de hond oud, zwemt je hond (dit is een grote inspanning) etc. etc. Doordat bij ons de tijden zo wisselen ben ik helemaal niet moeilijk als het om wandelen gaat. De ene dag gaan we vroeg, de andere dag later. Omdat ik daaraan gewend ben sta ik niet om half 8 's ochtends in de startblokken. Ik zie het wel. Bij de cursus werd de meneer en mevrouw daar op gewezen; houdt als het kan de tijden flexibel en wissel ook met de tijdsduur van wandelen want mocht de eigenaar dan eens ziek worden dan staat er geen onrustige hond bij de voordeur te ijsberen.

7. Toller in huis
Ik weet zeker dat als je het de meneer en mevrouw zou vragen 'hoe is het om een toller in huis te hebben', ze allebei zullen antwoorden 'heel gezellig'. Zou die vraag gesteld zijn toen ik nog drukke pup was en van geen ophouden wist het antwoord 'leuk maar vermoeiend' zou zijn geweest. Net als bij mensen heeft iedere hond een eigen karakter. Ik was nogal druk in mijn puppy tijd. Door me meer verplichte rust te geven, en daar zien ze nu nog op toe, werd ik veel rustiger. Ik ben nu in mijn puberteit maar makkelijker dan toen, mits ik genoeg slaap en rust krijg. Misschien is het beter te zeggen 'de meneer en mevrouw vinden het heel gezellig om MIJ in huis te hebben!'

8. Mijn tuin als hondenparadijs
Het is natuurlijk heel fijn als je als hond een tuin tot je beschikking hebt. Ik geniet er tenminste elke dag volop van. Onze tuin is misschien geen waar hondenparadijs maar het komt in de richting. Misschien dat als de meneer en mevrouw onze tuin opnieuw zouden aanleggen ze hem anders zouden inrichten dan dat hij nu is maar zoals gezegd; het is een fijne tuin!
Van belang is denk ik dat er een gazon is om lekker op te liggen, te rollen en af een toe een polletje gras uit te trekken. Verder dient er naast zon ook schaduw te zijn dus een flinke boom is ook niet weg. Een zwemvijver? lijkt me leuk maar hebben we niet. Als het kan geen giftige planten in verwerken. Die staan hier wel net zoals in alle tuinen want ongeveer 70% van de planten is in meer of mindere mate giftig. Zou hier een nieuwe tuin komen dan zouden ze daar rekening mee houden. Op internet zijn lijsten te vinden van planten die giftig zijn voor honden. Verder moet een hondvriendelijke tuin mijn inziens een beetje rommelig zijn. Zodat er wat te snuffelen valt, je met afgevallen bladeren kan spelen, een takje af kan knauwen, dat soort dingen. Een deel bestraten maar niet alles want dat is saai. Een waterbak voor de vogels waar ook de hond uit kan drinken. En een goede omheinig is ook verstandig. Ik vind het leuk om naar vogels te kijken en te luisteren en ze soms een beetje op te klooien. Er zitten er hier veel doordat het een rommelige tuin is en er veel heggen zijn waar ze in nestelen.

9. Toller karakter
Ik ben Bjork. Mijn zusje is Tika. We zijn allebei Tollers. Er is een overlap in ons karakter maar net als bij mensen zijn wij eigen individuen. Tika vindt kinderen eng en ik vind bouwverkeer eng.
Ik ben gek op kinderen en Tika kijkt niet op of om bij bouwverkeer. Tika vindt worteltjes lekker, ik niet.We zijn allebei vrolijk!
Algemene kenmerken van het karakter van een toller zijn op internet te vinden. Maar zoals gezegd 'we zijn allemaal anders, allemaal uniek.' Gelukkig maar, anders zou het een saaie boel zijn!

Geluiden 3

LUID MAAR NIET ALTIJD DUIDELIJK

Ik ben een hond met oog en oor voor detail. Dat valt me altijd op als ik samen wandel met mijn vriend Quinzi. We hebben het er eigenlijk nooit over Quinzi en ik; maar ik zie, hoor en ruik een heleboel. Dat doet hij mogelijk ook ook maar hem vallen de dingen minder op lijkt het wel, of hij stoort zich er minder aan. Ik weet het niet.

de meneer, Quinzi en ik

Opeens zie ik in een veld een paaltje staan. Dat paaltje valt me van verre al op want het hoort er niet te staan. En dus moet het onderzocht worden of ik blaf er tegen. Staat dat paaltje er de volgende keer nog dan is het gewoon geworden. En zo gaat het met duizend en één dingen.

Zoals bekend ben ik gevoelig voor geluid. Wat niet zeggen dat ik bang ben voor veel geluiden, zo is het niet. Maar ik reageer er sterk op, alert. Het is de meneer en mevrouw opgevallen dat als ik kan herleiden waar het geluid vandaan komt het oké voor me is. Ik moet het geluid kunnen plaatsen en wil daarom graag zien waardoor het geluid gemaakt wordt. Bijvoorbeeld: ik ben in de huiskamer. Ik zie een boot aanleggen. Die boot ligt er normaal niet maar dat is in orde tot ik vreemde geluiden hoor. Ik sla aan. En blijf blaffen. Want wat is dit? En dan laten ze me naar buiten. Ik kijk over de muur, bezie wat er gaande is en alles is weer oké.

Ik ben niet bang voor de geluiden van vliegtuigen, speedboten, treinen, brommers, auto's, straaljagers, luchtballonnen, stofzuigers etc. maar ik heb één grote angst 'bouwverkeer'. Ik haat het geluid dat ze maken: de vrachtwagens, de tractoren e.d.. Het sissende geluid van het remsysteem, de grote wielen, hoe ze op me af komen rijden. Soms vragen er mensen aan de meneer of mevrouw hoe het nu gaat met mijn angst voor vrachtverkeer. En dan zeggen ze: "Dan weer zus en dan weer zo." En dat klopt eigenlijk wel. De ene dag kan ik er beter tegen dan de andere dag. Soms loop ik op een stilstaande vrachtwagen af en plas er tegenaan, een andere keer wil ik er niet bij in de buurt komen.

Soms word ik plotseling 'overvallen' door een vrachtwagen, ik ben dan bijvoorbeeld druk aan het snuffelen, en dan kan ik er goed tegen maar op een ander moment als ik zo'n gevaarte aan zie en hoor komen dan slaat de angst toe.
Ik begin niet te bibberen en ik doe ook mijn staart niet tussen mijn poten. Hoe mijn angst zich dan uit? Ik verstar en ben niet meer vooruit te branden. Of ik ga als een gek staan gapen, mijn kop wegdraaien, gedraag me onrustig. Of ik smeer hem de andere kant op, weg van het gevaar.
Omdat de mevrouw al door had toen ik nog een pup was dat daar mijn angst lag is ze met met me gaan oefenen langs de grote weg. Dat had ze gelezen dat je dat moest doen. Dan zou ik er aan wennen. Mooi niet! Niet bij mij. Mijn angst werd steeds groter.

Zo 's ochtends vroeg de vuilniswagen; ik heb het er niet op. De vuilniswagen vind ik het engst van alles. Tegenwoordig vlieg ik niet meer naar binnen als de vuilnis op wordt gehaald en soms op mijn goede dagen zit ik halverwege de tuin te kijken.

Met de kennis die de meneer en mevrouw nu hebben zouden ze me van de vrachtwagens weggehouden hebben en me langzaam hebben laten wennen. Eerst vanuit de verte kijken en dan langzaamaan wat dichterbij etc. Wat ze ook niet wisten was dat als je je hond voortsleurt langs iets wat hij/zij eng vindt de kans bestaat dat de angst zich uitbreidt. Bijvoorbeeld: stel ik word langs een vrachtwagen getrokken (dat doen ze gelukkig niet maar stel...) en ben doodsbang. Als er op dat moment een fietser rijdt over een los putdeksel kan ik vanaf dat moment ook bang worden voor putdeksels. Dat komt omdat wij honden associëren. De angst voor de vrachtwagen wordt dan gekoppeld aan het geluid dat het losliggende putdeksel maakte. En vanaf dat moment zouden naast vrachtwagens ook putdeksels tot mijn angst behoren.

 

Bij mij werkt het zo. Is er een vrachtwagen dan is die er en ben ik er al dan niet bang of minder bang voor. Is de vrachtwagen er niet dan is hij er niet. Waarmee ik wil zeggen dat niet de plek van belang voor me is. Het is het gevaarte zelf. Van de week schrok ik me kapot van de vrachtwagen van de Gemeente. De mevrouw en ik hadden hem niet aan horen komen en hoewel hij op zo'n twintig meter van me vandaan de hoek om kwam maakte ik dat ik de andere kant op schoot. 's Middags liep ik heel rustig langs de plek waar ik 's morgens zo geschrokken was van de vrachtwagen.

Ik ben wel vooruit gegaan. Soms ga ik de grote weg over. Achter de grote weg ligt het bos. We doen dit niet vaak. We doen dit op een rustig tijdstip en ik aangeef dat ik het op dat moment wel durf'; de meneer en mevrouw letten dan erg goed op de signalen die ik geef. We staan op afstand van de grote weg tot we over kunnen steken op een punt waar we niet lang langs de weg hoeven te lopen zodat als we overgestoken zijn we meteen van de grote weg vandaan kunnen lopen.


We zoeken de vrachtwagens etc. niet op maar soms kom je er toch onverwachts één tegen op een plek waar je het niet verwacht.
De meneer en mevrouw blokken soms de vrachtwagens voor me. Ze gaan dan tussen de vrachtwagen en mij staan. Ik voel me veiliger dan.
Mijn vriend Quinzi helpt me ook. Met een andere hond die niet bang is voor vrachtverkeer erbij vind ik het minder eng.




 

Dit was een jaar geleden ondenkbaar: dat ik zo dicht bij een rijdende tractor zou durven komen
al wil dat niet zeggen dat ik het op een ander moment ook gedurfd zou hebben.

Er is de meneer en mevrouw verteld dat het van belang is dat ze mijn angst serieus nemen. Dat ze er rekening mee houden. Dat ze me niet dwingen. De relatie tussen de hond en de eigenaar wordt daardoor hechter. Door de hechtere band voelt de hond zich veiliger en dat zorgt er voor dat de hond beter om kan gaan met zijn/haar angst. Bij mij heeft deze aanpak gewerkt. Ik zal nooit een held worden op het gebied van vrachtverkeer maar we staan er allemaal 'losser' in. Het hoort bij mij en ze hebben me er niet minder lief om.
Naast veiligheid/vertrouwen bieden is een belangrijke factor: TIJD. Tijd om volwassen te worden, tijd om de wereld om me heen beter te leren begrijpen. Tijd krijgen om uit te groeien tot een stabiele hond.

Laatst hoorde ik mijn mensenvriendinnetje Noa van zeven jaar oud tegen de mevrouw zeggen: 'Ik vind het helemaal niet raar hoor, dat Bjork bang is voor vrachtauto's. Iedereen is toch bang voor iets.'
Ik sluit me bij Noa aan. Het zijn wijze woorden die ze sprak!