Huis en Tuin 5

MIJN ZONNIGE ZONDAG

Gek, toen ik al meer dan een half jaar geleden poot zette over de drempel hier, was ik in de veronderstelling dat het mijn huis was. Nou ja, samen met de meneer en mevrouw...
Dat is ook zo dat het jouw huis is, zeggen ze, maar ondanks dat het ook jouw huis is betekent het niet dat je er alles in mag doen.
De mevrouw heeft het me uitgelegd. 'Stel, zei ze, dat ik gruwelijke zin krijg om een blouse van de meneer in stukjes te knippen dan weet ik zeker dat de meneer dat op zijn zachts gezegd niet leuk zal vinden. Of als de meneer ineens de neiging krijgt om een paar pagina's uit mijn boeken te scheuren om er vliegtuigjes van te vouwen dan weet de meneer dat ik echt boos op hem word.'
Ik heb het begrepen. Het wordt niet gewaardeerd als ik reepjes trek van het behang. Aan de plinten kauw of er met een boek vandoor ga.
Ze zijn trots op me, zeggen ze, want ze zien hoe ik mijn best doe om dat soort dingen te laten. Ik ga nog wel eens in de fout maar het komt stukken minder voor!
Verder nieuws: Ik heb een muis gevangen, ik weet wat een egel is en ik kwam toller Djezzie tegen. Djezzie is precies vier maanden ouder dan ik, ook een reu, en weet je wat.... Ik was maar een fractie kleiner dan hij. We zijn benieuw hoe groot ik ben als ik een jaar ben!

Hieronder een foto impressie van mijn zonnige zondag:

wakker worden

de kippen voeren

De meneer is ook wakker, even knuffelen

Ochtendwandeling met de mevrouw. Wat wij zoal tegenkwamen, naast wielrenners, kinderwagens en wandelaars:
(Een wandelaar maakte een opmerking over mij en aan de reactie van de mevrouw te merken vond ze dat de leukste opmerking tot nu toe:
 'Mevrouw, uw hond loopt niet, hij danst!!!')

Zo eentje/eendje zat er ook in onze tuin

Zij staan nu waar ik graag wandel...




 

Oplettendheid is soms vereist

Nader inspecteren....




 

Weer thuis voor onze poort

's Middags:

lekker in het gras, daar kun je me vaak vinden

De waterbak voor de vogels vullen met de tuinslang, héél leuk karweitje!

In het kippenhok dat ik samen met de meneer heb schoongemaakt

Het ziet er weer netjes uit!

Suus of Fien, ik kan die twee niet uit elkaar houden, is het met me eens

In de tuin werken met de mevrouw doe ik ook graag

Samen in de zon

'' Riep iemand me..."

Dutje

En daarna nog een paar baantjes trekken:

Ik heb het al eerder gezegd en blijf er bij: Ik ben gek op de zondag!

De Cursus 4

MEER SPEURWERK

Zoals vorige keer al aangekondigd zijn we deze week weer gaan speuren. In hetzelfde bos. Volgende keer gaan we naar een ander bos, gelukkig hebben we er daar genoeg van hier in de buurt. Aanwezig: de begeleidster, de Wijze Hond, de meneer, de mevrouw en ik.

Ontmoetingen vonden er ook nu weer plaats. Ik ontmoette een geweldig leuk nieuw speelkameraadje en luisterde voor het eerst niet toen ik geroepen werd. De meneer moest me gaan halen want ik ging met het kameraadje steeds verder van ze weg. Ik luisterde altijd erg goed, een nieuwe fase lijkt aangebroken...
Toen de mevrouw aan de begeleidster vroeg of hiermee geen verkeerd signaal werd afgegeven door me op te halen zei deze: 'Als je kind te ver van je weg loopt en niet reageert wat doe je dan? Precies dan haal je die ook op. Dat is zorgen voor.' Ik ben op de leeftijd dat ik impulsief reageer en ja, dat speelkameraadje was net wat interessanter dan de meneer en de mevrouw.

Ik heb veel speurwerk verricht. Omdat de mevrouw de eer aan de meneer had gegund kon zij alles eens goed bestuderen en wat foto's maken. Want als je met mij aan de lijn sporen loopt te volgen heb je daar geen tijd voor, af  en toe moet je dwars door het struikgewas...
Eerst moest ik iets vinden dat 'kwijt' was. De begeleidster vond het geweldig dat ik bij het woord 'kwijt' en het gebaar dat daar bij hoort onmiddelijk staakte wat ik aan het doen was (ik luister heus wel...) en het spoor achter ons terug liep en niet naar voren liep. Ik vond op het pad een klein beertje dat ik keurig terugbracht. Het is niet altijd makkelijk 'je buit' af te geven. De meneer maakte het me gemakkelijker door op zijn hurken een beetje opzij gedraaid te gaan zitten. Ik werd beloond met wat lekkers en mocht daarna even met mijn 'buit' spelen. Een eindje verder zei de meneer weer 'Kwijt' en ik weer terug het spoor volgen. Het beertje lag nu niet op het pad maar een stuk van het pad af in de bosjes.
Voor de goede orde: als een mens iets verliest weet hij dat hij bijvoorbeeld zijn zakdoek kwijt is. Ik krijg alleen te horen 'kwijt', ik heb er geen flauw idee van wat er kwijt is en kom daar dus pas achter als ik het spoor terug gevolgd heb.

Tussendoor wordt veel uitleg gegeven

De begeleidster en de Wijze Hond heb ik ook twee keer opgespoord. Beide keren met succes! De begeleidster was onder de indruk. Wat de mevrouw opviel was dat zij op een gegeven moment de begeleidster en de Wijze hond zag zitten maar ik niet. Ze vroeg aan de begeleidster hoe dat kwam. Dat kwam vertelde ze, omdat ik mijn zicht had uitgeschakeld en puur op mijn neus werkte.
Wij honden zijn energiebesparend. Eerst proberen wij het met ons zicht, dat kost de minste energie. (Op het punt van waaruit ik vertrok kon ik de begeleidster niet zien). Lukt dat niet dan schakelen wij ons gehoor in. Levert dat ook niks op dan steken wij onze neus in de wind en proberen zo een geurspoor op te pikken. Levert ook dat niks op, ja dan gaan wij over op werken met onze neus aan de grond. En geloof me, dat kost een heleboel energie!

Nu is het de meneer die wordt voortgetrokken

Je krijgt behoorlijke dorst van dat speuren.

De vijfde opdracht die ik kreeg was een zoek opdracht. Je krijgt het te zoeken voorwerp van te voren te zien en te ruiken.Meestal volgen we dan niet het spoor maar gaan direct op de geur van het voorwerp af. Anders dan een spoor volgen waar bij gezegd wordt 'spoor'  wordt hierbij zachtjes het woord 'zoek' gebruikt en de richting aangeduid welke kant je op moet gaan. En dan is het echt zoeken. Ik deed er lang over. Dat kwam ook omdat de mevrouw iets doms deed. Ze had de Wijze Hond bij zich en ging op een boomstronk zitten.  En die twee gingen een beetje gezellig doen met elkaar. Ik mijn concentratie kwijt en natuurlijk ging ik even kijken wat er zo leuk was. Toen ben ik uit mezelf opnieuw gaan zoeken en ja, ook het voorwerp heb ik gevonden! Het was moeilijk omdat het niet op de grond lag maar op een omgevallen boom. Het lag op 'hoogte'.

Ergens ligt mijn zoek opdracht verstopt

Eindelijk heb ik het gevonden

En een lekker beloning zit in het voorwerp!

De begeleidster zei dat ik vandaag mijn karakter heb laten zien. Dat ik doorga tot de opdracht volbracht is en volhardend ben en ik me goed kan concentreren! Ik kreeg veel complimenten en dat was natuurlijk leuk, op de één of andere manier 'groei' je daarvan!

Moe maar voldaan

Ik kijk alweer uit naar de volgend keer!

De Cursus 3

ONTMOETINGEN EN SPEUREN

Begin maart had ik mijn derde ontmoeting met de begeleidster en de Wijze Hond. Verder waren de meneer, de mevrouw en ik aanwezig.
Toen we het bos ingingen en ik losliep ontmoette ik een man met drie loslopende grote honden. Ik rende op de honden af en stopte op gepaste afstand, zo doen wij honden dat. In hondentaal spraken de honden en ik met elkaar, het resultaat was dat één van de drie honden en ik elkaar besnuffelden waarna we allemaal onze weg vervolgden. Een ontmoeting in harmonie.

Dat het ook anders kan bleek toen we na het speuren het bos uitkwamen. Er kwam iemand aan met twee aangelijnde honden, de Wijze Hond en ik waren ook aangelijnd. En uit de verte kwam, zo dachten wij in eerste instantie, een loslopende enthousiaste zwarte labrador op ons afgevlogen.
Dichterbij gekomen zagen we dat de hond een muilkorf en een slipketting met pinnen droeg. Hij stortte zich tussen ons in en de begeleidster werd heel boos op de mevrouw van de Grote Zwarte Hond (daar had ze later weer spijt van, want het helpt toch niet). Ik vond het ook zielig voor de Grote Zwarte Hond. Ik zou willen dat hij onder begeleiding weer zou leren hoe leuk het kan zijn andere honden te ontmoeten. Het lijkt me vreselijk als je bek wordt dichtgesnoerd en je een wurgband met pinnen om je nek krijgt. Dan wordt je vanzelf steeds bozer denk ik. Natuurlijk was ik behoorlijk bang voor de Grote Zwarte Hond.
Het schijnt een ongeschreven wet te zijn dat als jouw hond losloopt en je krijgt een aangelijnde hond in het vizier je jouw hond bij je roept en als dat nodig is vastneemt. Dit omdat anders de verhoudingen verstoord worden tussen een aangelijnde en loslopende hond. Wij kunnen onze taal dan niet goed spreken. Er ontstaat miscommunicatie. De begeleidster is een mens met een missie. Zij komt altijd voor ons honden op!

Goed. Het ging om het speuren (dat ik om de week doe) en om de ontmoeting met de Wijze Hond.

Iedere keer als de Wijze Hond een lekker geurtje rook, was ik er als de kippen bij!

Net als de andere keren speelden de Wijze Hond en ik met elkaar om daarnaast ook ieder zijn eigen weg te gaan.

Tussen het wandelen en spelen door heb ik zes keer gespeurd. Drie keer moest ik iets dat verloren was terugvinden en de andere drie keer moest ik de begeleidster zoeken. Ik leer dus, nu nog in het klein, een spoor te vinden dat achter me ligt en een spoor te volgen dat voor me ligt.
Spoor ik nu nog een speelgoed rat op, in de toekomst zullen dat ook voorwerpen zijn als sleutels, mobieltje, portemonnee etc. Handig als de meneer en mevrouw vergeetachtig worden!

De te vinden speelgoed rat

De gevonden speelgoed rat

Het zoeken en vinden van een persoon heet mantrailing. Nu gaat het alleen nog over kleine afstanden. Als de begeleidster zich verstopt had, gaf ze via de portofoon door aan de meneer dat ik kon beginnen met zoeken. De mevrouw liet me aan een voorwerp van de begeleidster ruiken en toen mocht ik de Wijze Hond en de begeleidster gaan zoeken.

Deze keer moest ik de begeleidster zoeken op de geur van haar sleutels, dat vond ik een stuk moeilijker dan vorige keer toen ik haar handschoen om aan te ruiken kreeg. Vond ik haar toen in één keer, nu moest ze me helpen door zachtjes te fluiten want ik liep haar voorbij. Ik had haar spoor wel geroken maar raakte het kwijt doordat ik afgeleid werd door een andere geur. Wat de mevrouw opviel was dat ik toen terugging naar de plek vanwaaruit ik begon met het spoor te volgen en het vanuit daar opnieuw probeerde.

De mevrouw begrijpt nu dat ik met speuren een tuigje om moet. Ze wist niet hoeveel kracht ik in me heb als het gaat om het volgen van een spoor. Ze heeft een paar dagen pijn aan haar schouder gehad, wat natuurlijk niet mijn bedoeling was. Maar ja, instinct...

De mevrouw wordt bijna door me omvergetrokken...

De mevrouw is erg eerlijk. Ze vond tuigjes een modeverschijnsel. De meneer stond daar wat anders in. 'Als iemand me met goede argumenten kan overtuigen dan ga ik er voor'. Nu is de meneer een aantal weekenden geleden naar een seminar geweest over pups en jonge honden, gewoon uit belangstelling. Daar heeft hij gezien wat trekken aan de lijn voor lichamelijk letsel toe kan brengen. Dus kwam hij thuis met een tuigje. De mevrouw was sceptisch. Ze deden me het tuigje om en gingen met me wandelen. Het was een wereld van van verschil. Ik trok nog wel, maar anders. Ik voelde me vrijer. Het viel ze op dat ik niet meer zo nodig naar alle mensen en honden toe wilde rennen. Of het bij alle honden zo'n groot verschil maakt als bij mij weten we natuurlijk niet maar de mevrouw was
over 'tuig' d...! Als ik later groot ben en netjes naast ze loop kan afhankelijk van de wandeling gekozen worden voor of een halsband of een tuigje. Het staat je best stoer Bjork, vond de mevrouw.

Ik vind het geweldig dat speuren. Ik ben in mijn element. Ik ben volledig hond als ik daarmee bezig ben. En daarna.... uren en uren slapen en nog eens slapen!

Komende week gaan we weer!!!!!

Verkennen 4

WATERPRET

Wanneer ik voor het eerst kennis maakte met water weet ik niet meer. Het begon met een stroompje in het bos, geloof ik. Toen volgden sloten. Toen een "baai" in de rivier, vervolgens stroomde de rivier over en steeds opnieuw voel ik me heerlijk in het water!

Het hoort natuurlijk bij het type hond dat ik ben maar misschien heb je er ook honden bij die er minder plezier aan beleven dan ik.
Zowel alleen, als samen met andere honden, als er water te vinden is ben ik in mijn element!
Vanmorgen met mijn vriendinnen naar een meertje geweest, waterpret!

Wie het eerst bij de boei is...

nog nooit zo diep in het water geweest als vandaag, even met de poten los...

Ontmoeting met een Briard van 8 maanden

Ollie is 9 jaar en Balou is 2 jaar. Balou is een uitstekende zwemmer. Toen ze er pas mee begon hing haar staart op een dag helemaal slap naar beneden. Alleen het puntje kon ze nog bewegen. Naar de dierenarts. Wat bleek, Balou had spierpijn in haar staart van het vele zwemmen! De staart dient bij een hond als een soort 'roer'.

Elke hond wordt geboren met de hondentaal. Dit wordt verder uitgebouwd door de moederhond. Ik heb een goede moeder gehad! We hebben daarom besloten niet mee te doen met sociale wandelingen, misschien een keertje voor de lol om in een grotere groep te wandelen, maar het is niet nodig voor mij. Wel volg ik nog steeds speurlessen, daarover een andere keer meer...
Ik schijn de hondentaal goed te beheersen! Waarvan akte!