Een paar dingen samen zorgden er voor dat we vorige week begonnen zijn met sociale wandelingen. Deze wandelingen worden gecombineerd met speuren, alles aangepast aan mijn leeftijd en over een tijdje zullen we dan vooral gaan speuren. Daar zie ik naar uit! Ik schijn een goede neus te hebben...
Voor de sociale wandelingen is gekozen omdat ik toen ik mijn 'puppypaspoort' verloor (ik was toen een week of zestien), vanuit het niks door een hond ben neergelegd. Dit zette de mevrouw aan het denken over de hondentaal. Toen laatst een hond die ze kent heel erg was toegetakeld had ze zoiets van 'ik vind het van groot belang dat Bjork zijn eigen hondentaal zo goed mogelijk kent en beheerst.' Al weet de mevrouw ook wel dat je niet alles kunt voorkomen maar je kunt je wel voorbereiden op zaken. Daarnaast speelde het feit dat ik achter elke fiets en auto aan wil jagen. Daarom kunnen ze me hier aan de rivier niet loslaten en dat vinden ze erg jammer voor me. Ook daar kunnen de sociale wandelingen me bij helpen. En het derde was dat het dus tijd was voor wat nieuws!!!
Deze wandelingen (nu met één hond, later met meer) en het speuren doen we naast de gewone cursus.
Maandag was het zo ver. We reden naar de rand van de stad. Bij een oud klooster in een bos ontmoette ik de Wijze Hond. De meneer en de mevrouw en ik moesten 15 meter achter de begeleidster en de Wijze Hond lopen. Ik trok als een gek want ik wil naar alle honden toe, als ik te hard trok moesten we de afstand vergroten. Dat deden we. De Wijze Hond liep voor me en af en toe ging ik zitten om naar hem te kijken. We kwamen bij een omheind veldje in het bos. De Wijze Hond en ik mochten los lopen. De Wijze Hond gaf signalen aan me. Signalen die ik goed oppikte. Dat vertelde de begeleidster tegen de meneer en mevrouw. Ik deed gewoon wat de Wijze Hond me zei te doen.
De Wijze Hond speelt bijna nooit met pups. Hij probeert ze te kalmeren omdat wij nogal de neiging hebben om door te blijven draven. Omdat ik zo goed naar de Wijze Hond luisterde speelde de Wijze Hond wel met mij. Als hij aangaf dat het genoeg was, hield ik op. Hij deed dat bijvoorbeeld door zijn kop van me af te wenden of te stoppen met rennen en te gaan snuffelen. Als de Wijze Hond niet wilde spelen ging ik in mijn eentje het terrein verkennen.
Toen gingen we, weer aangelijnd, het bos in. We kwamen een loslopende Mechelaar tegen met zijn bazin. De Wijze Hond ging zitten kijken naar de Mechelaar. Dat deed ik toen ook maar in plaats van er naar toe te willen. Toen de Mechelaar voorbij was volgden de Wijze Hond en ik het spoor van de Mechelaar. Ik heb die hond dus gezien en geroken maar ben niet bij hem in de buurt geweest.
Volgende keer gaan we het bos in en zullen we kijken wat er op ons pad komt: honden, fietsers, mensen. Ook zullen we dan een beginnetje maken met speuren. Ik zie er naar uit, ik was heel voldaan na die wandeling. De meneer en de mevrouw niet, die waren moe, zaten te geeuwen. "Het is alsof we een vreemde taal aan het leren zijn, Chinees of iets anders heel moeilijks", hoorde ik de mevrouw tegen de meneer zeggen. Want de begeleidster geeft de meneer en de mevrouw steeds uitleg waarom ik doe wat ik doe, als reactie op de Wijze Hond of wat er verder voorvalt. De meneer en de mevrouw begrijpen dat dit hondentaal lezen heel veel jaren van ervaring kost. Zo ver zullen ze niet komen maar wat ze er van oppikken is meegenomen. Bovendien vinden ze het, net als ik, leuk iets te leren!
 |
| Bjork, denker en dromer... 16-01-2012 |
Wat heerlijk dat je mag leren van deze wijze hond, die zou ik ook wel in de buurt willen hebben.
BeantwoordenVerwijderenEen lik van Enzo
Hoi Bjork !
BeantwoordenVerwijderenWat een wijze lessen ga je krijgen op deze manier ! Wel leuk dat de wijze hond je zo het goede voorbeeld kan geven !
En speuren, helemaal geweldig voor je ! Zeker als je nu al je neus goed gebruikt ;-)
We kijken al uit naar nieuws over je volgende lessen !
Doe de mevrouw en de meneer de groeten vanuit Roosendaal en natuurlijk de dikke knuf voor Bjork !