Van Alles Wat 3

Even Bijpraten

 

Het voordeel van 'Van Alles Wat' is dat ik me niet aan één onderwerp hoef te houden en we zo op deze manier even kunnen bijpraten.

De Wijze Hond:
Laatst vroeg iemand me hoe het toch met de 'Wijze Hond' ging. Ik had melding gedaan van de zomer dat ze heel erg ziek was. En besefte door deze vraag dat ik daar niet meer op teruggekomen ben.
Nou, ik kan vertellen dat 'de Wijze Hond' weer beter is. En geloof me, daar zag het van de zomer niet naar uit. Ze is nog niet helemaal de oude maar wel zo goed als. Gelukkig!




de Wijze Hond

Kindervriend:
In ons land verbleef een tijdje een oude man. Dat schijnt hij elk jaar te doen. Ik heb hem niet persoonlijk ontmoet maar heb hem wel regelmatig langs zien varen over de rivier. Zijn boot, steeds een andere, was versierd met vele vlaggetjes. De meneer en de mevrouw vertelden me dat de oude man op zijn eigen verjaardag cadeautjes geeft aan kinderen. Dat vind ik zeer fideel van de oude man.
Net als ik, vind hij kinderen blijkbaar erg leuk.
Waarom ik kinderen zo leuk vind? Ze lijken op honden. Uiterlijk niet natuurlijk maar van binnen wel. Jonge kinderen kijken, net als wij honden, niet naar hoe iemand er uit ziet. Het maakt ons niet uit of iemand mooi of lelijk is. Wat voor beroep iemand heeft en of de persoon ziek of gezond is. Honden en kinderen kijken rechtstreeks naar iemands 'hart'. Wij voelen of het een goed leuk persoon is.
Ik speel graag met kinderen en zij spelen graag met mij.

Een Bijzondere wandeling:
Het was een zondagmiddag. 'Kijk', zei de mevrouw, 'er trekt nevel op uit de tuin. Dat heb ik niet vaak gezien. Laten we naar de rivier gaan.' Het was het eind van de middag. 's Ochtends had het veel geregend. Bij de rivier gekomen zagen de meneer, de mevrouw en ik de nevel overal opkomen. Vanuit de velden en ook de rivier begon te dampen. Ik weet niet wat schoonheid is. Ik heb wel gevoel voor sfeer. Wat me opviel was dat de mensen die we tegenkwamen allemaal 'stil' waren. Ze praatten niet veel met elkaar. De mensen keken. En voelden zich opgenomen in een spookjesachtige sfeer van een bijzondere schoonheid die stil maakt. Ik liep los. Dat mag daar niet. Soms zijn we burgelijk ongehoorzaam. Het was fijn vrij te lopen terwijl alle mensen die we tegenkwamen dezelfde rust uitstraalden. Overweldigd waren door de schoonheid van de natuur. De foto's geven een impressie, niet meer dan dat maar ze geven een idee van een bijzondere wandeling.

De Kapper:
Mijn vriend Quinzi was op bezoek. Hij zag er keurig uit. Hij vertelde me dat hij bij de trimster was geweest. Ik keek de meneer en mevrouw vragend aan. 'Nee', zeiden ze, 'jij hoeft niet naar de kapper al zijn er misschien wel Tollers die dat doen. Wij borstelen je. We halen de bossage/wildgroei achter je oren weg. We zorgen dat het haar tussen je pootjes geknipt wordt (het wordt weer eens tijd). Af en toe plukken we de dode haren op je oren maar niet te vaak want we vinden dat je er dan erg braaf uit ziet; 'on Bjorks'. Quinzi heeft een andere vacht. Hij moet geplukt worden. Jij hebt gewoon de kapper aan huis.'  Tja....

Quinzi

'Bjork waar ben je?'
'In de huiskamer'
'Wat ben je aan het doen?'
'Gewoon, plezier aan het maken!'

De eerste sneeuw...

Kerst inkopen

 

 

 

Omdat we sinds de zomervakantie nog maar 2 x per maand iets op het blog zetten (op de 1ste en rond de 15de van de maand) wil ik mijn volgers, al is het nog een beetje vroeg, alvast fijne feestdagen wensen en alle goeds voor het komend jaar. Mede namens de meneer en de mevrouw.
                                                                                                      BJORK