Verkennen 7

HET BELANG VAN VRIENDEN

De meneer en de mevrouw hadden er niets over gelezen in boeken. Het was iemand, ze weten niet meer wie, die ze er op wees dat het van groot belang was dat ik met andere honden omging zo gauw ik hier als pup kwam wonen.
Als je als hond alleen tussen de mensen leeft is het prettig om ook je eigen soort om je heen te hebben. Ook schijnt het belangrijk te zijn dat er van jongs af aan honden bij je thuis over de vloer komen; zoals een kind vriendjes uitnodigt.

Balou was de eerste hond die bij me thuis op bezoek kwam, we zijn vanaf toen dikke maatjes!

 

 

De persoon die dit gezegd heeft ben ik eeuwig dankbaar! Ondertussen ken ik een heleboel honden. En een aantal daarvan komt bij mij thuis en ik bij hen. Dat is anders dan even snuffelen op straat of even spelen.
Bovendien schijnt het erg belangrijk te zijn dat wij als pup en als jonge puberende hond omgaan met oudere stabiele honden.
Zij zijn het die ons de juiste omgangsvormen leren tussen honden onderling!

 

'In gesprek met 'De wijze Hond'' februari 2012

Omdat de zus van de mevrouw twee honden heeft ben ik wel vaker met andere honden om me heen.
Ik ben niet bezitterig. Ze drinken mee van mijn water en ook met mijn speeltjes en botjes mogen ze doen wat ze willen.

Niet lang geleden had ik een wandelafspraak gemaakt met mijn vriend Quinzi. Toevallig belde de Zus op om te vragen of de koffie klaar stond. 'Nee', zei de mevrouw 'nog niet, we gaan eerst wandelen.'
De Zus vroeg of het goed was dat ze ook meegingen en zo zijn we met vier honden op pad gegaan.
We waren een soort roedeltje dus. En we hebben genoten. We hebben gespeeld en gerend om dan weer even rustig aan te doen om vervolgens weer te rennen en te spelen en....

 

   sprintje trekken met Balou die razend snel en heel wendbaar is;

                        er zal iets van een hazewindhond in zitten

Mensen denken vaak dat wij alleen gras eten om te braken.
Dat is niet zo. Wij vinden jong fris gras lekker.
Als het warm is en de auto met de fles water nog niet in zicht dan eten we gras, liefst met de dauwdruppels er nog op.
Frappant, op precies hetzelfde moment doken we alle vier het hoge gras in. Van honden veranderden we in koeien.

 

De mevrouw noemt Ollie en Quinzi (de zwarte honden; labrador en schnauzter) 'de Dropjes'
en Balou en mij (ook al is er officieel geen meervoud voor dat woord) 'de Caramels'. Tja...

Quinzi en ik

Quinzi en Ollie

Toen we terug naar huis gingen en bij de auto stonden zei de mevrouw dat we ons gedroegen als kleine kinderen. We wilden allemaal in een andere auto zitten en zo kwam het dat, na wat heen en weer geloop, Balou en ik bij de Zus in de auto zaten en Ollie en Quinzi in onze auto.
We hebben besloten vaker te wandelen met dit 'roedeltje'. Het klikt tussen ons en de mensen hadden het ook plezierig gevonden.

Alleen zal het voorlopig op een andere plek zijn.
Want ineens stonden zij er:

 Ik hoop maar dat ze voortmaken met grazen!

En jawel, ze hebben naar me geluisterd!

Hoewel ik katten niet tot mijn vrienden reken, ik verjaag ze altijd uit onze tuin, moet ik bekennen dat ik deze wel aardig vind (voor een kat dan!). We staan vaker neus aan neus.