De Cursus 9

SPEUREN RONDOM HUIS

De overburen stonden voor de ramen en zullen gedacht hebben
'Ze zijn hartstikke gek geworden aan de overkant'. Persoonlijk heb ik er geen enkel probleem mee dat mijn meneer en mevrouw hartstikke gek zijn. Sterker nog, ik ben er blij mee.
Want wat was het geval; in onze tuin was een waar hondenparadijs verschenen!

Wat de overburen niet wisten was dat het hier een speurles betrof. Speuren in eigen tuin.
In overleg met de begeleidster hadden de meneer en de mevrouw afgesproken niet met mij in het bos te gaan speuren maar thuis.
Om de lezers van dit blog te laten zien hoe je ons honden in je eigen omgeving op een leuke manier aan het werk zet en die neus van ons weer eens flink in de turbo stand kunt krijgen.

Als je als voorbijganger de tuin zag zou je denken dat er een kinderfeestje aan de gang was. Wat de voorbijgangers niet wisten was dat tussen de ballen, in het water, in emmers en doosjes, onder de paraplu en in de laatjes van het keukentje lekkers verstopt lag. Soms lag het lekkers los, soms in een dichtgevouwen wc rolletje.

Ik wist niet wat ik zag toen ik naar buiten kwam! De hele tuin was veranderd. De begeleidster zei dat dit 'de omgeving verrijken' heet. Nu was het zo dat ik sommige dingen best spannend vond om te onderzoeken. Er lag en stond zoveel. Ollie was er ook bij; zij is mijn vriendin en soms mijn speurmaatje.

Ik had in mijn leven nog nooit zo veel ballen gezien! Het was werkelijk fantastisch en er lag nog wat lekkers tussen die ballen ook!

Het verschil in leeftijd en aard kwam bij deze speurles naar voren. Ollie is 9 jaar en een hulphond met pensioen. Naast Ollie kun je een kanon afschieten, ze zal er nauwelijks op reageren. Ik ben geluidsgevoeliger en kom net kijken met mijn 1 jaar en een beetje. Ollie is een labrador en gek op lekkers. Ik houd ook wel van lekkere dingen maar mijn belangstelling gaat ook uit naar bijvoorbeeld ballen. Ik heb gespeurd maar ook gespeeld met die ballen. Ik bedoel maar, er lagen er tientallen! Dat liet ik niet aan mijn neus voorbij gaan... Ollie stapte zo die bak met ballen in, ik deed daar wat langer over.

In het zwembadje lagen stukjes lekkers. Nou ben ik als Toller zijnde een grote fan van water. Ik ben echter ook niet dom. Ik ben het badje niet ingegaan maar heb gewacht tot ze het leeggooiden. Het lekkers lag toen zo voor het oprapen in het gras! Na de speurles ben ik nog een paar keer naar buiten gegaan om het grasveld 'na te speuren'; je weet immers maar nooit of er niet ergens iets was blijven liggen... De volgende dag heb ik weer flink liggen slapen, speuren is vermoeiend!

Omdat Ollie en ik natuurlijk constant ik beweging waren volgen hieronder nog wat scherpere foto's van andere honden die bezig zijn te speuren bij het keukentje. Met dank aan de begeleidster voor het ter beschikking stellen hiervan.

Lassie en ' De Wijze Hond'

Morris

Sophia en 'De Wijze Hond'

Morris

Bij een keukentje hoort koken en daarom hieronder een lekker Scandinavisch visrecept voor honden.
Van de mevrouw moet ik uitdrukkelijk vermelden dat men het best witte tonijn koopt, Albacore tonijn. Deze wordt in de VS gevangen en is voorzien van het MSC keurmerk. Dit betekent dat er nauwelijks bijvangst is en dat is heel belangrijk. Bij tonijn elders gevangen zitten vaak dolfijnen en andere vissen in de netten waardoor ze onnodig pijn lijden of sterven.

Recept voor Tonijnbrownies:
2 blikjes tonijn in water (niet in olie)
2 eieren
250 gram boekweitmeel

Mix de ingrediënten en leg het deeg ongeveer 4 mm dik in een bakschaal. Bak de tonijnbrownies 30 minuten bij 125 graden celcius. Snij onmiddellijk na het bakken de taart in stukjes. De brouwnies kunnen een paar dagen bewaard worden in de koelkast.

 

 

 

 

 

Speuren thuis is dus niet echt ingewikkeld. Iedereen heeft wel een doos waar je ballen in kunt doen, een paraplu, een pannendeksel etc. waar je iets lekkers onder of tussen kunt leggen. Als je geen tuin hebt kun je dit ook in de huiskamer doen.

De mevrouw legt ook vaker een speurcircuit voor me aan binnen. Dat doet ze als ze het gevoel heeft dat ik 'de zinnen even moet verzetten'. De stoelen staan dan op hun kop, er liggen voorwerpen die ik niet ken, materialen die nieuw zijn e.d. Alleen dat zwembadje zou ik niet zo snel in de huiskamer zetten...

Het weekend na het 'speuren thuis' kwam ik terecht in een omgeving die ook verrijkt was (voor mensen dan); het zag er daar anders uit dan normaal. Ik kwam na afloop van de Open Atelier Route. Er waren weinig mensen meer maar de sporen waren nog aanwezig. Al stonden er geen schilderijen meer op de ezels, er stonden beelden in de tuin en de kachel rookte nog ...