We reden naar ons geliefde Tollerland. Het mooie dijkengebied bij ons in de buurt. De meneer en mevrouw zijn het Tollerland gaan noemen omdat het anders zo moeilijk uitleggen is: zullen we gaan wandelen daar over het bruggetje en dan richting etc. etc.
Tollerland heeft ook met mij te maken. Het is de plek waar ik voor het eerst los liep. Er zijn sloten. Er is ruimte. Ik mag rennen wat ik wil. Er heerst rust, stilte en volgens de mevrouw is het een gebied van grote schoonheid. Zij is daar graag.
 |
| samen met mijn vriend Quinzi |
 |
| Bjork, Quinzi, Balou en Ollie |
We kwamen aanrijden. En troffen een verminkt landschap aan. De mevrouw werd van binnen helemaal verdrietig. Dat kon ik voelen.
'Hoe kunnen ze', zei ze zachtjes.
Om daarna te roepen 'De vuile .......' en toen werd ze heel erg kwaad. Ook dat kon ik voelen.
'Dit is geen uitdunnen meer, dit is kaalslag. Weg zijn ze de lieflijke laantjes.'
Ik keek eens om me heen. En ja, er waren dingen veranderd. Eerlijk gezegd was het voor mij wel leuk om de boel te verkennen. Dat snapte de mevrouw ook wel. Dat het voor mij anders was dan voor haar.
'Waarom maken ze toch altijd kapot wat van zichzelf zo mooi is', zei de mevrouw.
Een antwoord op die vraag kreeg ze er niet. Ook ik kan er geen antwoord op verzinnen.
De mevrouw zag me bezig tussen de gekapte bomen. En moest toen weer een beetje lachen.
Gewoon omdat ik plezier aan het maken was.
Afgelopen weekend waren we weer in Tollerland. Gelukkig kan ik melden dat ze de bomen niet verder afgezaagd hebben. 'Het zal een tijd duren', zei de mevrouw, 'maar de natuur is sterk en op een dag zal mijn favoriete laantje in haar oude glorie hersteld zijn!'
En toen lachte ze voluit.
Ik vind het fijn in vrijheid te kunnen lopen en rennen. Daarom deze 'Ode aan Tollerland'. Want ook al is er kaalslag gepleegd, we zullen er vaak te vinden zijn!
 |
| Bjork, 3 maanden |
Dag Bjork,
BeantwoordenVerwijderenwat erg van die mooie bomen. Het ziet er zo inderdaad wel heel kaal uit.
Gelukkig is het zoals je mevrouw zegt: de natuur is sterk en de bomen zullen weer groeien.
En ik wil je alvast vertellen dat ik van mijn bazinnetje heb gehoord dat jij en ik komende zomer samen zullen rennen in jouw Tollerland. Ik kan niet wachten tot het zomer is....
Dikke knuffel van je zusje.
En samen met jou zwemmen; dat lijkt me ook gezellig!
BeantwoordenVerwijderenFerme poot, je broer Bjork
Hoi Bjork,
BeantwoordenVerwijderenMijn vrouwtje begreep exact wat jou vrouwtje bedoelde met dat ze alles kapot maken. Zij vindt dat ook maar niks, ik heb er net als jij iets minder moeite mee, want er is dan natuurlijk van alles te snuffelen en te verkennen.
Net als jij vind ik alles onderzoeken en speuren geweldig en ook ik vind de sleutelbos minder leuk. Precies zoals jij in de vorige blog vertelde. Ik zoek ook 3 speeltjes op en denk soms wel een zal ik er een laten liggen, maar als ik de reactie van mijn vrouwtje en de begeleidster zie denk ik altijd oké dan maar alle drie, zijn zij ook weer tevreden.
Wat ik nog wilde vragen zwem jij ook in de winter? Ik wel in de waal nl. maar als het heel koud is ga ik niet zo diep, anders heb ik de ijspegels aan mijn haren hangen.
Verder verlang ik net als het vrouwtje wel een beetje naar de lente, dan kan je tenminste weer heerlijk buiten liggen.
Ik ben nl.graag buiten jij ook?
Zo tot een volgende keer groetjes Kaylie de border collie.
Hoi Kaylie,
BeantwoordenVerwijderenGoed van je te horen! Nee, tot op heden zwem ik niet in de winter. Ik sta wel soms met mijn poten in de rivier. De mevrouw had eens gelezen dat als de omgevingstemperatuur lager is dan 8 graden celcius wij eerder kramp krijgen in het water en dat is heel gevaarlijk. Het is niet dat ze me uit het water houden maar ik ga er vanzelf nu niet in. De sneeuw zoals vandaag vind ik geweldig maar de lente mag nu wel komen, laatst meen ik de lente geroken te hebben. Ik stond in de tuin, stak mijn neus in de lucht en ving allerlei frisse geuren op. De mevrouw dacht 'de lente komt er aan'. Tot een volgende keer en speur ze! Ferme poot, Bjork