Verkennen 11

WANDELEN


Elke dag, in weer en wind, wordt er met ons honden gewandeld. En dat vinden wij fijn. De mensen meestal ook.
Toch zijn er dingen die ik niet begrijp.

Iedereen weet dat wij het liefst los lopen. Het gevoel van vrijheid en te kunnen gaan en staan waar je wilt moet ook voor mensen te begrijpen zijn. Ik bedoel te zeggen: een mens kan keuzes maken. Wij honden kunnen dat meestal niet. Tegenwoordig zijn er nog weinig plekken waar wij los mogen lopen en ook als je eigenaren burgelijk ongehoorzaam zijn lopen wij toch vaak aan de lijn.

Als je oplet kom je soms schokkende dingen tegen. Een pup met een slipketting om. Een hond die uitvalt en een slipketting met pinnen er aan draagt. Ik vind het niet zo gek dat die hond agressief wordt.
Als een mens zo'n ding om zijn eigen nek zou doen en even niet in de pas loopt en er wordt een flinke ruk aan de lijn gegeven dan is het toch niet moeilijk om voor te stellen hoe zeer dat doet. Ik vraag me dan ook af waarom de mensen dat doen. Bovendien kunnen wij er blind van worden, nekhernia's oplopen en schildklierproblemen door krijgen.
Mensen houden van hun honden maar soms zien ze ons als
'een ding'. Wij zijn levende wezens en ervaren net zo goed pijn maar ook tevredenheid.

Tevredenheid voelde ik toen de mevrouw boos werd op een meneer die zijn hond heel gemeen kneep toen die hond niet meteen kwam; de hond piepte erg. Ze bleef heel beleefd de mevrouw en zei: 'Ik heb me niet met uw opvoeding te bemoeien maar hoe zou u het vinden als uw vrouw u riep en u niet meteen komt. En als u dan komt u een draai om uw oren krijgt. Zou u de volgende keer komen omdat u graag naar uw vrouw toekomt of zou u maken dat u wegkwam of zou u snel komen uit angst? Het is aan u maar het is toch fijner als je hond je vriend is of niet dan.'
Het geweldige van die meneer is dat hij ons altijd groet, vraagt hoe het gaat en ik heb zo het vermoeden dat de mevrouw die meneer aan het denken heeft gezet. Het is geen onwil van de mensen het is vaak onwetendheid.

Zo heb ik ook eens naast een hond gestaan die niet meteen kwam toen zijn eigenaar hem riep. Toen de hond na een paar minuten naar zijn eigenaar toeging zei hij: 'FOEI!' De hond en ik keken elkaar aan met een blik van 'begrijp jij het? je bent toch naar hem toe gekomen.' Mogelijk heeft het feit dat mensen een ander tijdsbesef hebben als wij daar iets mee te doen. Toch zijn zaken zoals hierboven beschreven verwarrend voor ons.

Ik ben geen modelhond en de meneer en de mevrouw zijn beslist geen heiligen. Ik trek ook aan de lijn, al wordt dat minder, en de meneer en mevrouw trekken ook wel eens aan de lijn. Maar de meest blije wandelingen zijn: lekker lang snuffelen, stilstaan en lopen met slappe lijn, de tijd hebben én nemen en samen genieten van buiten zijn.

Toen ik pup was, een maand of vier, ben ik neergelegd door een loslopende hond. Ik was aangelijnd.
Ik lag op mijn rug te piepen maar de hond bleef boven me dreigend 'hangen'. De mevrouw wist niet wat ze moest doen, als ze er tussen kwam zou de hond haar mogelijk bijten en dus deed ze niks en hield de lijn slap. De mevrouw van de dreigende hond riep vanuit de verte: 'Dat doet hij anders nooit'.
Ik ben gered door een langskomende meneer die die hond kende en hem van me af tilde.
De volgende dag is de mevrouw met me teruggegaan naar die plek. Ze wilde niet dat ik angstig zou worden en dat is ook niet gebeurd. Ik ben niet bang voor andere honden. Er zijn er waar ik niks mee heb en met anderen ben ik bevriend.

Dat het ook anders kan blijkt uit wat een pup die ik ken meemaakte. Hij werd aangevallen door een hond. Hij is niet gebeten maar was verschrikkelijk geschrokken. Zo erg dat hij bang geworden is van andere honden en begint te gillen als er een hond die hij niet kent te dichtbij hem komt.
Ik schrijf dit op omdat ik wil vragen 'de ongeschreven wet van het aanlijnen' in acht te nemen. Als ik los loop en we zien een aangelijnde hond die we niet kennen dan word ik ook aangelijnd. Omdat, mocht er een speciale reden zijn waarom de hond aangelijnd is we gelijkwaardig zijn. En dat heeft niets te maken met dominantie maar met het feit dat de ene hond de keus heeft weg te lopen uit de situatie en de aangelijnde hond niet.




Gevoelstemperatuur min 10, keiharde wind; zowel bij mij als bij de mensen liepen de tranen over de wangen.

Los lopen blijft het fijnst!!!! Als ik met de mevrouw wandel neuriet ze vaak een liedje. 'Wandele' van Rowen Heze.

Met het refrein ben ik het niet eens. 'Mar vandaag un ander rundje. Want doar achter lupt un hundje. 2e hundjes det heb ik gelierd, dat giet altied verkierd'. (Maar vandaag een ander rondje, want daarachter loopt een hondje. Twee hondjes dat heb ik geleerd, dat gaat altijd verkeerd). Wat niet waar is want ik speel graag met andere honden.

Bij de volgende zinnen ja, daar gedraag ik me precies zoals wordt gezongen:
'En ut blieft moj weer, det zeen we geer, dan goan weej ins zoeh hard. Dan waait ie de ganse weeg met zienne start.' (En het blijft mooi weer, dat zien we graag, dan gaan we eens zo hard. Dan zwaait hij de hele weg met zijn staart).
'Ierst rent ie meej kei hard veurbeej en dan wacht ie meej wer op. Dan kiekt ie woar ik blief en ie schut zienne kop.' (Eerst rent hij mij keihard voorbij en dan wacht hij mij weer op. Dan kijkt hij waar ik blijf en schut zijn kop).

Wandel ze!