De cursus

Op 24 september zeiden de meneer en mevrouw: 'We gaan wat leuks doen!' Ik had geen idee wat dat leuks dan wel zou zijn, maar leuk werd het. We gingen met de auto. Eerst haalden we I. op die elf jaar is, haar ouders moesten werken dus zou ze bij ons zijn. We reden verder langs het water en kwamen bij een veld met een schuur. Er hingen allemaal geuren. De zon scheen. Ik liep het veld op en bleek bij de hondencursus te zijn. Het was geweldig. De cursusleidster kende ik al, ze was een keer bij ons thuis geweest omdat ik pas een week na de tweede enting het veld op mocht. De andere mensen en honden kende ik niet. We zijn met een klein groepje, de meneer en mevrouw hebben bewust voor kleinschaligheid gekozen. Meestal zijn we met vier of vijf honden (maximaal zes), allemaal pups.

24-09-2011

De andere honden en ik moesten allemaal oefeningen doen. Ik heb erg mijn best gedaan, met wisselend succes. Na de cursus was ik zo moe dat ik, met eet- en plaspauze, vier uur geslapen heb.
Mijn vriendje op de cursus is vanaf de eerste keer Mats, een kooikerhondje, hij is een paar weken ouder dan ik.

24-09-2011

De cursusleidster legt dingen uit. En doet het met ons voor. Dan moeten om de beurt de bazen het met hun hond na doen. De honden die niet aan de beurt zijn wachten en kijken naar de andere honden tot die hun oefening gedaan hebben. Altijd sluit de cursusleidster de les af met een speurspelletje. Wij mogen niet met elkaar spelen. Dat wil de cursusleidster niet omdat, zo zegt ze, de dominante honden bevestigd worden in hun dominatie en de onzekere hond zich steeds onzekerder gaat voelen. En dat wil ze voorkomen en daar zit natuurlijk wel wat in. (Wat niet wil zeggen dat Mats en ik niet even elkaar opzoeken.) Wij zijn op les om dingen te leren en spelen doen we ergens anders.

29-10-2011

Omdat de meneer moest werken ging de zus van de mevrouw mee, ze wilde wel eens zien waar ik les kreeg. De mevrouw was heel trots op me dat ik zomaar zonder problemen mee ging in een andere auto dan de onze omdat ik eerst zo de pest had in autorijden. De les was weer leuk en de afsluiting ook. De cursusleidster liep met me aan de lijn over het veld. Ineens stond ze stil en zei: 'O, kwijt!' Ik had er geen idee van wat ze kwijt  was maar het was duidelijk dat ze het rot vond dat ze het kwijt was. Ik ben het samen met haar gaan zoeken. We vonden het een paar passen terug van waar ze er achter kwam dat ze het verloren was. Het bleek een etui te zijn. Ze maakte het ritsje van het etui open en ik mocht het lekkers wat er in zat opeten omdat ik geholpen had het terug te vinden.
Toen ging ik met de mevrouw het veld over. Die zei ook opeens: 'O,o, kwijt!' En weer heb ik geholpen het etui te vinden. De mevrouw deed het open en ik mocht weer het lekkers hebben wat er in zat. (De cursusleidster hoorde ik zoiets zeggen van: let er op dat je altijd zelf het etui openmaakt, anders gaan ze er mee vandoor rennen en dit is iets wat ook met apporteren van pas komt. Het moet een stoffen etui zijn, dat horen ze niet vallen. Geen idee waar ze het over hadden). Wat ik me wel af vroeg was hoe het kon dat de cursusleidster en de mevrouw precies hetzelfde etui verloren en zo kort na elkaar terwijl ze nooit eerder tijdens de cursus iets verloren zijn...... Het was een geweldig leuke les en ik ben blij dat ik behulpzaam kon zijn!

29-10-2011