Huis en Tuin

'Wen er maar aan Bjork,' zei de mevrouw, 'de meneer houdt van klussen.' Ik was me rot geschrokken,  de gang ingedoken naar het meest donkere plekje. De mevrouw bleef gewoon in de keuken dus ben ik op een gegeven moment maar teruggegaan en ben tussen haar voeten zittend de boel eens gaan bekijken. De meneer maakte afschuwelijk veel herrie. Wat was het geval, de deur klemde en dat irriteerde hem mateloos. Hij was in de weer met een hamer, vijl en weet ik veel wat. Op een gegeven moment had hij de hele deur er uit! Langzaamaan durfde ik steeds wat dichterbij te komen en als het te eng werd dook ik weer tussen de voeten van de mevrouw. Uiteindelijk zat de deur er weer in en keerde de rust weer terug, gelukkig. Ik heb het niet zo op dat klussen, geloof ik.

De tuin is mijn paradijs. Ik ben er graag. Er is van alles te doen. En ook als er niks te doen is, is er van alles te zien en te horen. Soms staan we gewoon in de tuin te luisteren naar alle geluiden van de straat, de mensen, de vogels, de kippen. Ik zit dan te zitten en alles in me op te nemen.
We doen ook vaak spelletjes in de tuin. Met een bal. Ik ren me rot om het ding te pakken, mijn oren wapperen naar achteren, mijn lippen staan strak van de vaart die ik maak en heel vaak val ik over mijn eigen poten en maak een koprol. De grote kruidenbak is ook erg interessant. Oregano vind ik erg lekker en ook ruccola, al is dat geen kruid. Ineens verschenen er stenen om de kruidenbak heen. 'Wat ben je aan het doen' vroeg de meneer aan de mevrouw. 'Paddenstoelen' zei ze, 'en ik heb geen idee of ze giftig zijn dus 'bestraat' ik ze maar even.'

Ik neem niet de tijd om te eten. Ik heb het gevoel of iets van de 'fun' mis als ik aan het eten ben. Nu staat of de meneer of de mevrouw bij me als ik eet. En dat gaat veel beter, dan neem ik wel de tijd. Soms halen ze de bak weg als ik net lekker zit te smikkelen of ze gaan met de vingers door mijn voer. Geen idee waarom ze dat doen, maar ik blijf braaf wachten tot ik weer verder mag eten.

Pas de vijfde dag hadden we tijd om de achtertuin te ontdekken. Die is ook leuk en ze doen iets geks, de meneer en de mevrouw. Moestuinieren in bakken... Tja. De sla was lekker, die heb ik geproefd, ik zat in zo'n bak voor ze er erg in hadden. De grote bladeren waar spruitjes uit moeten komen heb ik maar laten staan, ze waren vervaarlijk hoog.
Toen we weer binnen waren en de buurman op bezoek was hoorde ik iets raars. Een zacht getik dat steeds harder werd. 'Regen', zei de mevrouw, 'dikke druppels regen.'

Dit zijn de kippen. Ze wonen hier tenslotte ook. Ze heten Suus en Fien. Het zijn Noord Hollandse Blauwen, de krielvorm. Toen ze jonger waren, vertelde de mevrouw me, en minder zwaar vlogen ze op je schoot en op je schouder. Bij de meneer trokken ze aan zijn krullen. Nu zijn ze te zwaar om hoog te vliegen. De meneer en de mevrouw hebben voor dit soort gekozen omdat het een oud Hollands ras is dat uit dreigt te sterven, al zie je ze de laatste tijd wel weer meer. Leuke bijkomstigheid, deze kippen leggen door in de winter. Minder dan in de zomer maar toch... Een paar keer per dag worden de kippen gevoerd. Dat komt omdat er een mussenkolonie van 24 stuks in de heg zit bij het kippenhok. En die mussen eten mee van het kippenvoer! Soms ga ik mee de kippen voeren en soms blijf ik binnen. Ik wacht dan en vind dat niet erg, tenminste nu nog niet...